blog o książkach obrazkowych (nie tylko dla dzieci) - niezwykłych, ulubionych
Oto nowy komiks Bereniki Kołomyckiej, do
tej pory znanej głównie z nastrojowej serii o „Malutkim Lisku i Wielkim Dziku” i Agaty Loth-Ignaciuk, współautorki fenomenalnej książki o Marku Kamińskim.
„Mika i Wyjec” to krótki, dynamiczny komiks dla maluchów (2+) o potędze
wyobraźni, odkrywaniu świata wokół i drobnych, ale bardzo ważnych codziennych
zdarzeniach. Komiks właściwie bez słów, prosty w przekazie, zabawny – po prostu
dobry.
Mika i Wyjec
B.Kołomycka, A.Loth-Ignaciuk
Druganoga 2021
Wiek: 2+
Stare książki mają swój urok.
Przykładem jest „Mały Miś” E.H.Minarik, który po raz pierwszy ukazał się prawie
70 lat temu. Przygody Misia dobrze się czyta przedszkolakom, a dzięki dużej
czcionce i sporym ilustracjom są to również dobre książki dla początkujących
samodzielnych czytelników.
Szczególny urok misiowych opowiadań
jednak tkwi w nieoczywistych puentach; Mały Miś sam nie wie jak najlepiej się
ubrać na podwórko, gotuje przyjaciołom Urodzinową Zupę, w końcu leci na Księżyc
(czyli spada z małego drzewka na wzgórzu).
„Mały Miś” to ciepłe, przytulne
opowieści, których dużą zaletą są również charakterystyczne, wdzięczne i
humorystyczne ilustracje M.Sendaka (autora jedynej w swoim rodzaju książki „Tam gdzie żyją dzikie stwory”).
Mały Miś
E.H.Minarik, M.Sendak
Wyd.Literackie 2017
Wiek: 3+
Mogłoby się wydawać, że odpowiedź na to
pytanie to krwawe rany, choroby, wojna - ale jednak nie. Autor książki nie każe
zresztą czekać z odpowiedzią do ostatniej strony, wiadomo to już prawie na
samym początku.
Boli najbardziej kłamstwo, czyli
oszustwo, zdrada, obmowa, nieprawdziwa plotka (kłamstwo ma wiele odcieni). Jak
się dobrze zastanowić to autor ma sporo racji, bo ofiara kłamstwa traci
zaufanie, grunt pod nogami, chęć życia, czasem pieniądze. Choć oczywiście jest
to też kwestia kalibru kłamstwa i wyrządzonych szkód.
Dobre są ilustracje - soczyste,
kolorowe a zarazem miejscami wykrzywione i brzydkie. Nie wyobrażam sobie żeby książka o
kłamstwie, które potrafi złamać serce była narysowana w pięknych pastelach,
gdzie każdy się uśmiecha. Przecież czasem mija wiele lat, nim ofiara kłamstwa ponownie swoje serce sklei – i zaufa.
Co boli najbardziej na świecie
P.Livan, R.Olmos
Tako 2016
wiek: 4+
Klimatyczne ilustracje D.Brauna można było już oglądać w wydanych kilka lat temu albumach „Galeria dzikich zwierząt”. Tym razem jest trochę podobnie, choć informacji więcej i oczywiście
wszystko dotyczy morza. Znajdziemy tu pingwiny, mureny, delfiny, wraki okrętów,
meduzy, kraby itd. Wszystko dobrze narysowane, jak to u Browna.
Najciekawsze jak dla mnie są plansze dotyczące rekinów czy wielorybów; widać że
rekin rekinowi nie równy, wreszcie też wiadomo czym się różni waleń od humbaka
lub kaszalota.
U nas w domu jednak książka nie spotkała
się ze zbyt dużym zainteresowaniem. O wiele częściej bywają wertowane "Rekiny" (naukomiks),
choć w tej książce temat mórz jest ograniczony tylko do rekinów.
Świat mórz i oceanów
D.Braun
Kropka 2021
Wiek: 5+
Historia opowiedziana w tej książce własciwie nie jest zbyt wesoła. Pewnego dnia władze pewnego miasteczka postanawiają nagle umieścić wszystkich staruszków w osobnym miejscu (cóż, jakie to znajome!) i tylko dzieci dobrze wiedzą, że pomysł jest zły i postanawiają działać. Tytułowy dziadek Tomek to po prostu jeden z tych dziadków, których dzieci kochały; potrafił godzinami się z nimi bawić, opowiadał niesamowite historie, po prostu spędzał z nimi czas, gdy rodzice byli w pracy.
Książka jest
dobrze napisana, ale największą uwagę przyciągają ilustracje; trochę
futurystyczne (ach, te maszyny latające), trochę fantastyczne, ale przede
wszystkim kojarzące się z realizmem z dawnych lat – książka po raz pierwszy
została wydana w 1984 r. i czuje się, że powstała w innej epoce stylistycznej. Jednak jej
treść nie zestarzała się w ogóle, a przesłanie jest ciągle aktualne.
Dziadek
Tomek
S.Zavrel
Tatarak 2021
Wiek: 3+
Tą niedużą książkę można rozpatrywać jako fabularyzowany traktacik o przyjaźni jako takiej, o terapeutycznym znaczeniu zwierząt czy też o zazdrości. Jednak mnie najbardziej poruszył sam początek opowiadania.
Był sobie raz staruszek, smutny, niepozorny i bardzo samotny. Napisał wiec ogłoszenie, że szuka przyjaciela, i czekał na niego na schodkach domu przez 10 dni i 10 nocy. 10-tej nocy wreszcie zjawił się ktoś, kto całkowicie odmienił mu życie.
Nie wiadomo, czy pies umiał czytać ogłoszenia, nie wynika to specjalnie z opowiadania,
jednak istotne jest, że staruszek uczynił pierwszy mały krok, by zmienić swoje smutne
położenie. Napisał ogłoszenia i wyszedł przed dom, żeby ktoś mógł go zauważyć. Ci, którzy robią czasem pierwszy mały krok, wiedzą jakie to trudne.
A to był początek tej wielkiej zmiany, którą obserwujemy przez całą lekturę, aż
do końca. Między pierwszą a ostatnią stroną widać szokującą różnicę, jeśli
chodzi o życie staruszka. Kto wie, może ta zmiana była ciągle na wyciągniecie
ręki, tylko przez długi czas niewidoczna.
Polecamy
wszystkim dzieciom lubiącym książki o przyjaźni, a zwłaszcza tym, którzy
desperacko jej szukają.
Opowiastka o
staruszku i psie
B.Lindgren,
E.Eriksson
Zakamarki
2021
Wiek: 5+
Podczas przygodnych spacerów w sezonie wiosenno/letnio/jesiennym córka lubi sobie nazrywać kwiatków, gałązek, liści itd. Wykorzystujemy te chwile, by nazywać
to co zrywamy, zwłaszcza że część roślin bywa trująca. Choć te
miejskie skwerki/łąki to nie to co kiedyś bywało u babci na wsi, jednak nawet
miejski zielnik bywa całkiem imponujący. Co zatem tam spotkamy? Z pewnością
babkę lancetowatą (dobra na stany zapalne), rumianek, (jadalne)
stokrotki, słodką koniczynę, (trujący) wilczomlecz, kwaskowaty szczaw, itd.
O wszystkich tych roślinach (i wielu
innych) przeczytamy w książce M.Bortniaka „O ziołach”. Co prawda przydałoby się
w książce więcej opowieści niż samych opisów botanicznych (raczej dla
dziecka nieciekawych), ale książka jest dobra by nauczyć się łąkowe rośliny
rozpoznawać i zorientować się w ich właściwościach. Raczej nie weźmiemy książki
na wycieczkę (jest zdecydowanie większa niż popularny atlas), jednak jej dużą
zaletą są duże i wyraźne zdjęcia, jak też opisy amatorów poszczególnych roślin
(gąsienic, motyli, ptaków). Już wcześniej coś niecoś o pospolitych roślinach
wiedziałam, ale z tej książki dowiedziałam się wreszcie, jak wygląda szczaw, co
oznacza charakterystyczna piana widywana czasem w trawie, że skrzyp skrzypi,
wrotycz odstrasza owady, a żywokost ma niesamowicie szerokie i silne działanie.
O ziołach
W.Bortniak
Multico 2021
Wiek: 7+
Książka okrzyknięta najpiękniejszą książką roku 2021. Dla mnie nie aż tak, chociaż bardziej do mnie przemawia, niż równie zachwalane "Może".
W książce znajdziemy zarówno ilustracje
wzniosłe, śliczne, jak i bardziej satyryczne, wykrzywione. I dobrze, bo
życie to różne momenty, niektóre piękne, niektóre trudne, najczęściej po prostu
zwyczajne. Lisato śledzi życie od małego dziecka, aż do starości. Dostrzega
zachwyty dzieciństwa, trudy dorastania, szukanie drugiej połówki, nie zawsze
różowe twarze macierzyństwa, konsekwencje rozmaitych wyborów, wreszcie –
starość. Wszyscy, którzy mieli w ręku tą książkę, pewnie zapamiętali kilka
ulubionych ilustracji – mnie spodobała się dziewczyna całująca żaby, para
zrośnięta tak ściśle, że zaczyna tworzyć jedno drzewo, samotna osoba żeglująca
czerwoną łódką oraz ta z psem, patrząca w dal na morze.
„Życie” to jednak książka, którą czyta
się szybko i raczej zalega na półce. Można pokazać gościowi do szybkiej
lektury, jednak czytania jest boleśnie mało. Moc tej książki polega jednak na
tym, że nieco rozedrgane i niedoskonałe ilustracje czytane w odpowiednim
momencie życia są w stanie poruszyć czułe struny, uzmysłowić aktualną sytuację
w życiu, pokazać perspektywy, czasem dać nadzieję, lub pomóc zaakceptować to
jak jest. To dużo, jak na jedną książkę😉
Życie
L.Aisato
