„Długa wędrówka” M.Widmark, E.Dziubak

„Długa wędrówka” to historia spotkania; Sonii, błąkającej się samotnie ze swoją kotką i małego Adama, który po śmierci ukochanego psa traci chęć do życia.

„Długa wędrówka” to także kolejna książka duetu M.Widmarka i E.Dziubak. Tak jak poprzednie ich wspólne książki, („Tyczka w Krainie Szczęścia” i „Dom który się przebudził”), ta również porusza temat smutku i radzenia sobie w życiu po stracie; w „Tyczce..” odchodzi ukochany brat, „Dom..” opowiada o samotności po śmierci żony, w „Wędrówce..” umiera ukochany pies. I tak jak w pozostałych książkach nie podoba mi się narracja prowadzona przed Widmarka, za każdym razem opowiadana historia wydaje mi się albo zbyt banalna i przewidywalna („Dom”), albo zbyt nierealna ( „Tyczka”). Sam jednak pomysł na „Wędrówkę..” aby przedstawić, że być może nic nie jest przypadkowe i ma swoje określone miejsce i czas, jest oczywiście ciekawy i skłaniający do przemyśleń, zwłaszcza współcześnie, gdy wydaje się, że wszystko powinno być już na teraz i bez zwłoki. Czasem wędrówka (długa!) i oczekiwanie są konieczne.

Równolegle do tekstu mamy też narrację prowadzoną przez ilustracje Dziubak, która jak w pozostałych książkach, opowiada swoją interpretację tekstu Widmarka, dość sporo od siebie dodając. Dzięki niej trochę płaska historia nabiera zdecydowanej głębi.

"Długa wędrówka"

Martin Widmark, Emilia Dziubak

Mamania 2018

Wiek: 4+

Jak brat z siostrą (J.Thydell "Okropny rysunek!")

Inka ma starszego o brata. Brat świetnie rysuje, ona też by tak chciała. Stara się jak może najlepiej, wszystko jednak nie wychodzi; złe są pisaki, zły papier, głupi brat. Jest już tak zła, że zaraz eksploduje..

Każdy posiadacz brata/siostry wie, że życie z rodzeństwem to nie idylla i sielanka. Konflikty, przepychanki, rozważania kto lepszy/gorszy to chleb powszedni w życiu większości rodzeństw. A jednak, patrząc z dorosłego punktu widzenia rzadko kto żałuje, że miał rodzeństwo. Każdy brat/siostra to wrota do równoległego (dziecięcego) świata na wyciągnięcie ręki, którego nie zastąpi ani rodzic ani kolega. Póki co jednak codzienność między rodzeństwem nie zawsze jest różowa, choć tak naprawdę…. ten brat/siostra jest bardzo ważny. Ale do tego nikt się nie przyzna.
Książka „Okropny rysunek!” przypomina, że między rodzeństwem bywa raz lepiej raz gorzej, i że wcale nie jest łatwo być ani starszym bratem, ani młodszą siostrą. Bardzo autentyczne, a zarazem optymistyczne opowiadanie.

Okropny rysunek!
J.Thydell, E.Adbage  
Zakamarki 2018
Wiek: 3+

Książki o piratach dla dzieci („Pikapidula”, „Kapitan Fox” i inne)

O ile Indianie zdają się być w kompletnym odwrocie, jeśli chodzi o tematykę dziecięcych zabaw (i zainteresowanie pokrewną literaturą), o tyle piraci trzymają się mocno, być może po części dzięki znanej serii filmowej z Johnnym Deepem w roli głównej. Również jeśli chodzi o książki, początkujący i zaawansowani piraci mają w czym wybierać.

Na początku mogą zajrzeć (i nawet samodzielnie poczytać) do serii o Piracie Patchu; są tu piraci, jest nieskomplikowana, ale dynamiczna akcja, a także pirackie powiedzonka („Na wściekłą makrelę!”) oraz pirackie nazwy geograficzne (Wyspa Truposza).

 

 

 
 

 

Co prawda w rolę piratów wcielają się zwykle chłopcy, ale nic nie jest przesądzone, o czym świadczy bardzo wesoły komiks „Pikapidula”. Każda historia w tej książce to tylko 6 okienek, a więc już i ci młodsi mogą śledzić akcję, największym atutem są jednak zabawne obserwacje z życia rodzinnego, więc i dorośli przeczytają sobie i dziecku z ochotą.

Główna bohaterka komiksu, mała Ada ma nietypowe jak na dziewczynkę zainteresowania – lubi udawać, że jest kapitanem Pikapidulą i bawić się w piratów. A więc rysuje długopisem tatuaże, odmawia jedzenia mało pirackich potraw, a wraz ze swoimi psami szuka zakopanych skarbów. Jej rodzina nie zawsze podziela jej entuzjazm, jednak bawią się razem z nią.

Nie wiem czy istnieją dziewczynki-piratki (córka zawsze przebiera się za królewnę) jednak ten zabawny zbiór komiksowych historyjek chłopcom z pewnością się spodoba, a i dziewczynki posłuchają, nawet te królewny.

 

 
 
 

 
 

 
 

Nieco prawdziwszych piratów można spotkać w wydanej już kilka lat temu niedużej trylogii o Kapitanie Foxie. Mój 8-latek choć piratem nie bywa zbyt często, całą trylogię połknął prawie jednego dnia. Tekstu jest tu nieco mniej niż w poczytnej pirackiej trylogii Jolley-Rogers, a w bohaterów książki wcieliły się zwierzęta.

 

 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skoro o piratach Jolley-Rogers mowa, oprócz trylogii można znaleźć też ich przygody w bardzo atrakcyjnej ilustracyjnie oprawie pt. "Piraci z naszej ulicy" (na zdjęciu wersja angielska, ale dostępne jest też tłumaczenie polskie). Co prawda przygody z książeczki są dość mało pirackie, ale z pewnością dobrze się je ogląda.

Jeśli ktoś w domu ma prawdziwego pirata z przekonania (a przy tym majsterkowicza), może mu podsunąć swego czasu bardzo reklamowany na blogach „Podręcznik dla poszukiwaczy przygód i piratów”. Mali adepci pirackiego fachu dowiedzą się z niej jak wiązać węzły, własnoręcznie upiec pirackie suchary czy zbudować kompas. U nas książka niestety nie wzbudziła entuzjazmu, może z powodu zbyt niskiego poziomu fascynacji piratami..

 

 
 

 

 

Na koniec klasyka pirackiej klasyki czyli „Wyspa Skarbów” Stevensona (tu z il. R. Innocentiego). Książki polecać nie trzeba, spodoba się miłośnikom książek przygodowych, którym niestraszna mała ilość ilustracji w książce, a  pokaźna ilość stron (to jeszcze nie my..)

Pirat Patch i wiadomość w butelce

R.Impey, N.Reed

Zielona Sowa 2009

Wiek: 3-7

 

Pikapidula

Agnieszka Surma

Egmont 2017

Wiek: 3-7

 

 

Pirat z Wyspy Mgieł

Marco Innocenti, Simone Frasca

Zielona Sowa 2009

Wiek: 5 -9

Piraci z naszej ulicy
Jonny Duddle
Mamania 2017
Wiek: 3-6

 

Podręcznik dla poszukiwaczy przygód i piratów

A.Schwendemann, D.Tessmann

Bajka 2018

Wiek: 6+

 

Wyspa Skarbów

R.Stevenson, R.Innocenti

Media Rodzina 2014

Wiek: 7+

Patriotyzm w praktyce. J.Olech, E.Bąk „Kto ty jesteś?"

Patriotyzm zazwyczaj jest kojarzony z wzniosłymi hasłami, flagami i hymnem, jednak o wiele ważniejszy jest ten patriotyzm codzienny, praktyczny. Joanna Olech w książce „Kto ty jesteś?” przypomina na czym polega ten zwyczajny i najważniejszy patriotyzm; prawdziwy patriota rozwija swoją wiedzę, pomaga innym, dba o przyrodę (sadzi drzewa), nie wyzywa, chodzi na wybory, kasuje bilet w autobusie. Książka Olech, z syntetycznymi ilustracjami Edgara Bąka, to rodzaj praktycznego, patriotycznego rachunku sumienia, który każdy może sobie czasem zrobić, zwłaszcza ten, kto lubi używać frazy: prawdziwy patriota.

Dobra książka do porozmawiania z dziećmi o tym, kim właściwie jest patriota.

 

Kto ty jesteś?

Joanna Olech, Edgar Bąk

Wytwórnia 2013

Wiek: 6+

Straszny koniec marchewki („Horror” M. Szeliga, E. Dziubak)

Żałuję, że nie lubię horrorów. Gdybym lubiła, zapewne byłabym zachwycona, jak M. Szeliga z czynności tak banalnej jak gotowanie zrobiła dramatyczne widowisko z dreszczykiem, z obdzieraniem ze skóry, ćwiartowaniem i wbijaniem na pal w roli głównej. Do tego wszystkiego fenomenalnie zmysłowe i klimatyczne ilustracje E. Dziubak, a zwłaszcza niesamowite marginesy w częściach z tekstem.

No ale jednak nie lubię horrorów i nie potrafię pokonać swoich uprzedzeń (nigdy nie przebrnęłam przez „Lśnienie” Kubricka), wiec choć zdaje sobie sprawę, że ta książka to rodzaj żartu i zabawy konwencją, to nie sięgnę po tą książkę po raz drugi i nie będę jej czytać swoim dzieciom (może kiedyś przeczytają sobie same, jeśli będą lubić horrory..)

 

 

Horror

M. Szeliga, E. Dziubak

Gereon 2018

"Lena" (Akademia Inteligentnego Malucha). Dla dzieci i rodziców

Przeglądając ilustracje „Leny” spodziewałam się książek w rodzaju Kici Koci skierowanych do wieku przed-przedszkolnego, tymczasem adresaci opowiadań o przygodach Leny to szeroko pojmowany wiek przedszkolny – zainteresuje i 3-latki i nawet czasem 6 i 7-latki. Sama tytułowa bohaterka, choć wygląda na malucha, ma właśnie 6-lat (chodzi do szkoły) i całkiem poważne pytani/problemy; zastanawia się jak można chcieć jeść warzywa, męczy ją nuda, nie wie, jak radzić sobie z chuliganami, czy też żałuje, że na szkolny bal przyszła w stroju biedronki a nie królewny jak inne dziewczynki.. Z książeczki dzieci dowiedzą się, jak Lena poradziła sobie w każdej z tych sytuacji, ale również rodzice mają tu swój kącik; w każdej części psycholog M. Lange-Rychwał po krótce omawia „po dorosłemu” problem którego dotyczy książeczka i proponuje rozmaite rozwiązania i zabawy. 

Warto zajrzeć do całej serii książeczek o Lenie, zarówno z dziewczynkami jak i chłopcami; wiek przedszkolny nie jest okresem całkowitej beztroski, a ta seria do dobry powód do dyskusji z dzieckiem na różne ciekawiące go tematy, a w razie problemów znalezienia dobrych rozwiązań.

Lena. Czy ja jestem ładna?

Silvia Serreli

LektorKlett 2016

Wiek: 3-6

U. Nilsson, „Żegnaj, panie Muffinie!”

Nie jest łatwo mówić dzieciom o śmierci, choć jest to temat, z którym każdy się w końcu musi zmierzyć. Czasem dzieci same pytają, a czasem może się zdarzyć śmierć kogoś bliskiego z rodziny lub ukochanego zwierzątka i wtedy pomocą może służyć krótkie, dość mimo wszystko pogodne opowiadanie o śwince morskiej – panu Muffinie.

Pan Muffin jest już wiekową świnką, miał dobre i ciekawe życie, ale odchował już dzieci, wiele lat temu zmarła mu żona i czuje się już trochę zmęczony. Pewnego dnia zaczyna chorować i umiera, a mały chłopiec chce go pochować i jakoś się z nim pożegnać.

Bardzo dobrym zabiegiem literackim (i psychologicznym) są listy, jakie chłopiec pisze do chorego pana Muffina.  Opowiada w nich o swoim smutku, a także wyjaśnia śwince czym jest śmierć. Pociesza go, że po śmierci już nic nie boli, nie trzeba się już niczego bać, i idzie się do nieba gdzie każdy jest szczęśliwy.

Żegnaj, panie Muffinie

Ulf Nilsson, Anna-Clara Tidholm

Wydawnictwo: EneDueRabe 2002

Wiek: 3+