Poławiacze pereł. Zebra

"Pewnego dnia Bóg podszedł do dwóch koni – białego i czarnego – i pomalował je w paski, mówiąc: Od dzisiaj będziecie biało-czarne. Tak, abyście przypominały, że świat jest zbyt różnorodny, aby dzielić go na czarny i biały."

Mała zebra mieszka w stadninie wraz młodymi konikami, lecz z racji odmiennego wyglądu nie jest zbyt dobrze przyjmowana przez rówieśników. Jednak pewnego dnia jedno wydarzenie całkowicie odmieni sposób w jaki dotychczas była postrzegana. Oprócz pasków na grzbiecie młode koniki zobaczą w niej coś nowego.

Książka o małej zebrze została wydana przez małe wydawnictwo o wdzięcznej nazwie Poławiacze pereł. "Zebra" jest częścią ciekawego projektu, gdzie do napisania opowiadań zostały zaproszone osoby będące w połowie Polakami, a częściowo czerpiące z innych kultur. Ojciec autorki "Zebry" jest Nigeryjczykiem, stąd w książce nawiązania do kultury afrykańskiej.

Tytuł: Zebra

Autor: Ifi Ude

Wydawnictwo: Poławiacze pereł 2013

Wiek: 3+

Roberto Innocenti. Pinokio i włoskie krajobrazy ("Dom", "Pinokio", "Kopciuszek")

I już niebawem o rok starsi. Czas płynie, widać to czasem na różnych przedmiotach, np. na budynkach. O takim upływie czasu, a zarazem o historii pewnego domu opowiada książka "Dom" J.Lewisa. Tekstu niewiele, a realistyczne ilustracje Roberta Innocentiego przejmujące. Dom przechodzi różne koleje losu, ściśle powiązane z losem jego aktualnych mieszkańców; jest niemym świadkiem wesołych i smutnych wydarzeń, ślubów, pogrzebów, narodzin dzieci. Innocenti zmieścił w książce cały portret zmieniającego się XX wieku; zmiany w modzie i w stylu życia, rozwój transportu i techniki. 

 

Innocenti zilustrował również pełne wydanie "Pinokia" C. Collodiego. Historia niesfornego chłopczyka z drewna jest znana, dzięki tym ilustracjom nabiera ona jednak całkiem innego wymiaru. Nie byłam nigdy fanem jego przygód, jednak zapadające w pamięć niesamowite ilustracje Innocentiego zachęciły mnie do lektury, i okazuje się, że przygody chłopczyka z drewna wcale nie są takie banalne, a wręcz zawierają wiele prawdy o psychice dziecięcej. Pewnym walorem jest też świat przedstawiony u "Pinokia" – mało cukierkowy, czasem wręcz brutalny, dzieci jednak czują, że jest on prawdziwy.

 

I jeszcze jedna opowieść zilustrowana przez mistrza Innocentiego, na karnawał w sam raz, bo min. o balu, a mianowicie – "Kopciuszek". Trochę klasyczny a trochę nie, bo historia biednej dziewczyny, która dzięki dobrej wróżce wybiera się na bal, tym razem rozgrywa się w realiach lat 20.ub. wieku. Miłośnikom retro się spodoba. 

Tytuł: Dom

Autor: J. Patrick Lewis, il.Roberto Innocenti

Wydawnictwo: Bona 2012

Wiek: 3+

Tytuł: Pinokio

Autor: Carlo Collodi, il.Roberto Innocenti

Wydawnictwo: Media Rodzina 2011

Wiek: 4+

Tytuł: Kopciuszek

Autor: Charles Perrault, il.Roberto Innocenti

Wydawnictwo: Media Rodzina 2015

Wiek: 3+

Dzieciństwa wspomnień czar. Zbigniew Lengren i "Gałgankowy skarb"

Idą Święta, robi się nastrojowo i rodzinnie. Jednym z ulubionych ilustratorów moich dziecinnych lat był Zbigniew Lengren. Nie wiedziałam wówczas, że on tak się nazywa, ani nie czytywałam "Przekroju" od deski do deski, niemniej Filuś, pies profesora Filutka, utkwił mi głęboko w pamięci.

Dziś tego samego pieska można spotkać w "Gałgankowym skarbie", szczęśliwie wznowionym kilka lat temu. Tak więc i teraz dzieci mogą, wraz z bohaterami książeczki, szukać w rozmaitych miejscach zaginionej laleczki: za szafą, za piecem, pod kanapą..Kto choć raz szukał zaginionej lali/autka wie, że czynność ta budzi wiele emocji, a temat jest zawsze aktualny. Dla dzieci również, którym wyliczanki Lengrena bardzo się podobają.

 

 

Oprócz psa prof. Filutka był też miś, a on z kolei pochodził z "Bajki o niedźwiedziach, niedźwiedziątku i o małym złotowłosym dziewczątku". "Bajka.." to opowiedziana językiem Franciszki Arnsztajnowej znana historia o Złotowłosej i jej wizycie w domku 3 misiów, gdzie każdy miś miał swoje łóżeczko, swoje krzesełko i swoją miseczkę, a ponieważ jeden miś był duży, drugi średni, a trzeci mały, również ich przedmioty różniły się wielkością. Przedwojenny język Arnsztajnowej trochę wydaje się już archaiczny, ale sama historia wciąż budzi zainteresowanie (kto pił z mojego kubeczka..?)


 

 

Tytuł: Gałgankowy skarb

Autor: Zbigniew Lengren

Wydawnictwo: Babaryba 2010

Wiek: 1+

 

Tytuł: Bajka o niedźwiedziach, niedźwiedziątku i o małym złotowłosym dziewczątku

Autor: Franciszka Arnsztajnowa, il.Zbigniew Lengren

Wydawnictwo: Fundacja Festina Lente 2013

Wiek: 2+

Emilia Dziubak. "Rok w lesie" i inne

Grudzień, za oknami nie ma śniegu, no to pooglądajmy zimę chociaż na obrazku. Można np. w nowo wydanej przez Nasza Księgarnię książce, "Rok w lesie", z ilustracjami Emilii Dziubak. Tam zimą jest śnieg, wiosną wszystko kwitnie, a jesienią można znaleźć grzyby. Duży atut tej książki, to pokazanie, że ten sam las wygląda rozmaicie nie tylko w zależności od pór roku, ale także i miesięcy. No i że las to nie tylko drzewa, ale mieszka tam również wiele innych stworzeń, tak że czasem nawet bywa dość tłoczno. Swoją drogą dla mnie to "zatłoczenie" zwierzątkami i to jeszcze w dość wyrazistych kolorach, to trochę minus tej książki. Myślę jednak, że małym czytelnikom może się to spodobać, mogą nawet chcieć pójść z tą książką do lasu i sprawdzić jak się to ma w rzeczywistości.. 

Nieco bardziej stonowane kolory można spotkać w innej książce Dziubak – "Gratka dla małego niejadka" (rodzaj książki kucharskiej..) Ta książka to debiut pani Emilii, debiut zresztą doceniony, bo książka znalazła się w ścisłym finale konkursu na najpiękniejsze książki obrazkowe w Korei.

W założeniu, jak sądzę, "Gratka.." ma oswoić małych niejadków z jedzeniem, a z warzywami zwłaszcza. Nie wiem czy już są jakieś efekty terapeutyczne tej książki, lecz z pewnością warzywa i owoce są tu zilustrowane w sposób żywy i atrakcyjny (aż, chciałoby się zjeść!); wreszcie dzieci uciekające na widok "zielonego" na talerzu, mają szansę przyjrzeć się z bliska takiej np. kapuście. Starsze niejadki mogą sobie w "Gratce.." same przeczytać przepis na potrawę, a następnie osobiście go zrealizować, co również może pomóc w bardziej ochoczym podejściu do jedzenia..

Duży plus też dla książki za ćwiczenia aktywizujące dla dzieci (labirynty, rysowanki).

Dobre efekty dała współpraca Dziubak z Przemysławem Wechterowiczem. Powstały 3 ciekawe książeczki o tym, czego nie można zapominać w życiu: przytulania ("Proszę mnie przytulić"), uśmiechu ("Uśmiech dla żabki") i cieszenia się każdą chwilą ("W pogoni za życiem"). Jak komuś zdarza się zapominać, trzeba przeczytać!:)

 "Uśmiech dla żabki":

"W pogoni za życiem":

 

 

Tu krótki przewodnik jak traktować misie koala, zrymowany przez Rafała Witka. Trzeba np. wiedzieć, że "Grzbiet Koali to nie ścierka. Nie wysmaruj mu futerka. "itp. Swoją drogą dopiero z tej książki się dowiedziałam, że w Wilnie stoi pomnik ogromnej pisanki. Ilustracje Dziubak jak zawsze bardzo plastyczne. 

Na koniec jeszcze propozycja klasycznego zbioru wierszy i opowiadań dla dzieci, również z ilustracjami pani Emilii, "Klasycy dzieciom". Wbrew pozorom nie tak łatwo znaleźć ładnie zilustrowane wiersze, a to wydanie zdecydowanie zdaje egzamin. Szkoda tylko, że klasycy w tym wydaniu są raczej starszej daty, jak np.Maria Konopnicka czy Adam Mickiewicz (ach, te archaizmy!), przydałoby się jeszcze wydanie z wierszami Jana Brzechwy czy Juliana Tuwima.

Zapaleni fani twórczości Dziubak mogą zajrzeć też do jej książki o dinozaurach, "Horroru" M.Szeligi i przede wszystkim do trzech książek stworzonych wspólnie z M.Widmarkiem:
- "Wędrówka"
- "Tyczka w krainie szczęścia"
- "Dom, który się przebudził

- Tatusiu, czy dziesięć to dużo?




 

Tytuł: Rok w lesie

Autor: Emilia Dziubak

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia 2015

Wiek: 2+

 

Tytuł: Gratka dla małego niejadka

Autor: Emilia Dziubak

Wydawnictwo: Albus 2011

Wiek: 3+

 

Tytuł: Proszę mnie przytulić

Autor: Przemysław Wechterowicz, Emilia Dziubak

Wydawnictwo: Ezop 2014

Wiek: 2+

Tytuł: Koala nie pozwala

Autor: Rafał Witek, il. Emilia Dziubak

Wydawnictwo: Bajka 2016

Wiek: 2+

 

Tytuł: Klasycy dzieciom

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia 2014

Wiek: 1+

(Nie)kalendarz i Pan Kuleczka

Zbliża się koniec roku, dla niektórych sygnał, żeby zaopatrzyć się w nową wersję kalendarza/terminarza. "Niekalendarz" Wojciecha Widłaka to propozycja dla tych, którzy mieliby ochotę podejść do mijającego czasu z przymrużeniem oka (jak również do zapisków w terminarzu). Mnie najbardziej ujęła propozycja autorów, by do miesiąca sierpnia doliczyć dodatkowych 9 dni (kosztem którego miesiąca nie podali, więc sądzę, że można by zabrać te dni w listopadzie..) Oprócz tego, "Niekalendarz" zawiera wiele niepraktycznych porad w rodzaju: do czego nie służy mydło, lub równie niepraktycznych informacji: ile wynosi dzienne zapotrzebowanie na majonez..? Jeśli ktoś zauważa u siebie przerost pragmatyzmu i funkcjonalizmu – "Niekalendarz" może być skutecznym antidotum!

 

"Niekalendarz" to dla starszych, a dla dzieci Wojciech Widłak napisał między innymi serię książeczek "Pan Kuleczka". Absurd jest tu już utrzymany w przyzwoitych ryzach, perypetie bohaterów posiadają odbicie w realnym świecie, zaś niektóre z rozważań między kaczką Katastrofą, psem Pypciem i Panem Kuleczką (z muchą Bzyk-Bzyk w tle) można śmiało uznać za filozoficzne. Akcja się dzieje nie za szybko i jest czas by zadumać się nad światem w towarzystwie tej wesołej i pełnej ciepła gromadki.

 Tytuł: Niekalendarz

Autor: Wojciech Widłak, il. Paweł Pawlak

Wydawnictwo: Czerwony Konik 2014

Wiek: 10+

Tytuł: Pan Kuleczka

Autor: Wojciech Widłak, il.Elżbieta Wasiuczyńska

Wydawnictwo: Media Rodzina 2012

Wiek: 4+

 

PS. Pan Kuleczka firmuje też Kalendarz (na tle "Niekalendarza" całkiem zwyczajny, a w każdym razie ze zwyczajną liczbą dni:)