E.Zawisza-Wilk, P.Wąsowicz „Plasterki na tęsknotę”’

 

Bardzo jesienna książka. O utracie, ale i o życiu.

Szczurek ma przyjaciółkę Wiewiórkę, która mieszka daleko. Pewnego dnia otrzymuje wiadomość, że Wiewiórka jest bardzo chora, jednak Szczurek nie może jej teraz odwiedzić. Panuje jesień, zła pogoda, zimą jest jeszcze trudniej. W końcu wiosną Szczurek wyrusza.

Od początku książki czytelnik trochę przeczuwa jej koniec. Jednak, zanim się z nim zderzy, ogląda podróż Szczurka pełną różnych przygód i pięknych krajobrazów.

Ta książka jest wszystkim tym, o czym informuje nas już sam tytuł – „Plasterki na tęsknotę” Kolorystyka stron i tekst działa jak swoisty otulacz. Najpierw przegotowuje nas na nieuchronne, potem pociesza. Narracja idzie niespiesznie, bo przecież Czas jest tu największym sprzymierzeńcem. I to przede wszystkim on przykleja tytułowe plasterki.

 

Plasterki na tęsknotę

E.Zawisza-Wilk, P.Wąsowicz

Studio koloru 2021

Wiek: 5+

M.Barnett, J.Klassen „The wolf, the duck and the mouse”

 

„I may have been swallowed,” said the duck,

„but I have no intention of being eaten.”

Pewnego dnia mysz spotyka wilka i …myśli, że to już koniec (wilk ją zjadł). Mac Barnett ciągnie jednak tą historię dalej. W gruncie rzeczy nikt przecież nigdy nie spotkał myszy zjedzonej przez wilka, więc kto wie, co się zdarza później? Mysz co prawda ląduje w brzuchu wilka, ale tam z kolei spotyka kaczkę – zdrową i pełną humoru. Zaprzyjaźniają się i jakoś się u wilka „urządzają”😉.

Wszyscy fani książki „Sam i Dave kopią dół” wiedzą, że duet Barnett+Klassen oznacza książkę, po której jeszcze długo się myśli. Tak jest też tym razem. Smutny los ofiary wilka wydaje się przesądzony, jednak Bernett podpowiada, że nie możemy być tego tacy pewni.

Rewelacyjne są kadry z wnętrza brzucha wilka, a para walecznych przyjaciół od razu zdobywa sobie sympatię przedszkolaków.

Książka na razie nie została wydana w Polsce, ale można posiłkować się wersją angielską. Wnętrze książki dostępne jest też na yt. Dziękuję @mala_czcionka za niedawne przypomnienie o książce na IG. Postanowiłam nie czekać z lekturą, aż doczekam się własnych wnuków😉

Więcej książek Klassena TU

The wolf, the duck & the mouse

M.Barnett, J.Klassen

Walker Books 2018

Wiek: 4+

Tytus, Romek i A'tomek. Księga zero

 Księga Zero serii o Tytusie, Romku i A ‘Tomku to już dziś prawdziwy biały kruk. Papcio Chmiel był mistrzem błyskotliwych, inteligentnych i zabawnych dialogów, lubił bawić się polszczyzną, traktował poważnie swoich bohaterów i czytelników, stąd i po latach jego komiksy czyta się dobrze.

Jedną z cech charakterystycznych jego historyjek jest zabawa techniką; młodzi bohaterowie stosunkowo często dosiadają rozmaitych pojazdów latających, lub testują nowe urządzenia. Pierwsze przygody trójki bohaterów odbywają się właśnie w kosmosie. Ciekawie się na to patrzy biorąc pod uwagę, że syn Papcia Chmiela Artur Chmielewski jest aktualnie pracownikiem NASA i bierze udział w konstruowaniu prawdziwych kosmicznych pojazdów. Chmielewski również napisał książkę dla dzieci, choć nie tak poczytną jak przygody Tytusa, „Kosmiczne wyzwania. Jak budować statki kosmiczne, dogonić kometę i rozwiązywać galaktyczne problemy”.   

Wracając do Księgi zero, jest ona szczególna też z innego powodu. Zawiera komiksy drukowane w Świecie Młodych w latach 1958- 1966, można więc z łatwością prześledzić, jak postaci bohaterów ewoluowały graficznie, by finalnie przyjąć taką postać, jaką znamy dziś. Dobry przykład na to, że warto ulepszać swój warsztat i nie bać się zmian. Księga 0 i 9 to moje ulubione części, mam nadzieje, że i „zerówka” z czasem doczeka się wznowienia.

 

 

Księga zero

Papcio Chmiel

Egmont 2002

Wiek: 7+

Horrifikland, Miki i Kraina Pradawnych

 

Popularna Myszka Miki i przyjaciele miewają różne oblicza. W zeszłym roku Egmont wydał 2 komiksy, znacznie różniące się grafiką od typowych disneyowskich komiksów. "Miki i Kraina Pradawnych” to dosłownie epickie, bajeczne krajobrazy, a „Horrifikland”, to jak sama nazwa wskazuje, kolejna odsłona walki z duchami, oczywiście w stylu Halloween. Lepiej się czyta „Horrifikland”, jest tam też więcej tekstu, oba zaś komiksy spodobają się dzieciom w wieku 6- 9 lat.

 

Horrifikland. Przerażająca przygoda Myszki Miki

L.Trondheim, A.Nesme

Egmont 2021

Wiek: 6+

Straszne eko-sny. D.Cali, C.Palmarucci „Wyspa Cieni”

Pomiędzy Grzęzawiskiem Pragnień a Wodospadem Straconego Czasu

"Wyspa Cieni" ma nietypową formę i narrację. Na początku wydaje się, że to trochę encyklopedyczne opowiadanie o zwierzętach i ich złych snach. Złe sny bywają bardzo rozmaite, jednak doktor Wallaby zna się na nich jak mało kto. Potrafi je rozpoznawać, łapać, czyta tajemne senniki. Na końcu książki napotykamy jednak inny, mocny akcent o wymieraniu zwierząt i sny jako takie stają się mniej ważne.

Największy atut tej książki to ilustracje, inspirowane klasyką sztuki ("Wyspa Umarłych" A.Bocklina, obrazy E.Hicksa, H.Boscha, U.Aldrovandi, P.Uccello) oraz sam wątek snów - dzięki nietypowym ilustracjom bardzo interesująco i intrygująco rozbudowany. Eko-końcówka natomiast niestety trochę zawodzi. Oczywiście wymieranie zwierząt (a wraz z nim ludzkości) to ważna sprawa, ale eko-wątki pojawiają się już w prawie co drugiej książce dla dzieci, co niestety osłabia wrażliwość czytelnika (jak wszelka stosowana w nadmiarze dydaktyka, moda itd.) Tym niemniej cytat na końcu książki bardzo dobry i wymowny;

„Spośród wszystkich zwierząt to człowiek jest najbardziej narażony na wymarcie (…)” (S.Benni, Drużyna Błękitnych)

Wyspa Cieni

D.Cali, C.Palmarucci

Polarny Lis 2021

Wiek: 7+

P.Roca „Dom”

Trójka dorosłego rodzeństwa po latach spotyka się w rodzinnym domu letniskowym. Ojciec, który go zbudował, już nie żyje, trzeba dom wyremontować i sprzedać. Podczas wizyty w domu, każde z rodzeństwa po swojemu wspomina dzieciństwo i przede wszystkim ojca, który zbudował dom. Staje się to okazją do powrotu do przeszłości i spojrzenia na nią jeszcze raz.

Książkę P.Roca dobrze się czyta, nie ma tu przemocy czy rodzinnych tajemnic, ot przeciętna rodzina, gdzie ojciec znika ma długie godziny w garażu, a matka denerwuje się, gdy obiad stygnie. Odwiedziny w starym domu staja się jednak okazją do podroży w czasie, próby złapania jego przemijania, zrozumienia motywów zachowania ojca, na które dorosły patrzy już inaczej niż dziecko. Ojca już nie ma, ale wciąż żyje we wspomnieniach, no i został dom.

„Dom" pomaga uchwycić przemijanie, ale nie w jakiś bardzo smutny i dramatyczny sposób. Czas przemija, ludzie odchodzą. Cenny jest wątek opowieści o pasjach ojca, miłości do samochodów, ale też do roślin. Obserwacja przemijania przyrody pozwala w jakiś sposób pogodzić się faktem, że i my również kiedyś przeminiemy.

Dom

P.Roca

Kultura Gniewu 2021

A.Marianowicz, J.Stanny „Raz czterej mędrcy...”

Seria „Mistrzowie ilustracji” z wyd. Dwie Siostry liczy już sobie wiele tomów, wśród nich ciekawą pozycją jest zbiór rymowanek „Raz czterej mędrcy…” A.Marianowicza, z ilustracjami J.Stanny. Wierszyki Marianowicza są mniej lub bardziej udane, dobrze się czyta „Dwa prosiątka” czy tytułowe „Raz czterej mędrcy..” Wiele z tych krótkich utworów to w zasadzie luźne interpretacje, słynącej z absurdalnego humoru, angielskiej klasyki; „Raz czterej mędrcy..” to nic innego jak „Trzech mędrców z Gotham”, a „Kruczek” to wersja wierszyka „O piesku dziwaku”. Wydawca tego nie wspomina, ale ciekawa jestem, czy da się w książce znaleźć więcej inspiracji, ja znalazłam te dwie.

Dużym atutem książki są ilustracje J.Stanny – niejednorodne, intrygujące, wciąż przyciągające uwagę (pierwsze wydanie zbioru to 1962 rok!)

Więcej o książkach J.Stanny można znaleźć TU 

Raz czterej mędrcy...

A.Marianowicz, J.Stanny

Dwie Siostry 2011

Wiek: 4+