Przegląd książek Mo Willemsa. “Kto polubi moją breję?”, „The Pigeon Wants a Puppy”, “Knuffle Bunny Free”

Książki-petardy amerykańskiego autora Mo Willemsa są idealne dla początkujących, niezbyt przekonanych do czytania, 6-7 letnich czytelników. Na każdej stronie jest 1 zdanie (lub wyraz), a przy tym akcja, dużo emocji, a ilustracji minimum, żeby nie rozpraszać.

W Polsce kilka książek Mo Willemsa już się ukazało, nasza ulubiona to „Czy polubisz moją breję?” z udziałem świnki Malinki i słonia Leona. 

A tu autor we własnej osobie (i interpretacji;)

Książki Willemsa są dobre także do oswajania z angielskim. Poniżej przykładowa część „I Love My New Toy!”, która w Polsce się jeszcze nie ukazała.

Innym bohaterem Willemsa, którego nie da się nie lubić jest pewny siebie i zawadiacki gołąb czyli Pigeon. W części „The Pigeon Wants a Puppy” przedsiębiorczy gołąb przez pół książki cały czas nalega żeby mu kupić szczeniaczka („będę się z nim bawił”, „wiem jak się nim opiekować” etc.) Tak jak w każdej książce Willemsa, w pewnym momencie opowiadania następuje punkt zwrotny i nasz bohater również zaczyna inaczej patrzeć na całą sytuację.. Dodatkowym atutem serii jest fakt, że podczas lektury czytelnikowi się zdaje, że to z nim właśnie gołąb prowadzi cały zabawny dialog.

Z innych przygód gołębia nasz bohater nalega by prowadzić autobus, nie chce się myć, nie chce iść do szkoły, nie chce iść spać i nie chce dzielić się znalezionym hot-dogiem..

Willems ma na swoim koncie tez wiele innych książek, zabawnych adaptacji znanych bajek („Goldilocks and the Three Dinosaurs”) lub bardzo lubianą serię o Trixie i jej ukochanej przytulance-króliczku („Knuffle Bunny”). Mojej 6-letniej córce ta ostatnia opowieść się bardzo spodobała. Seria o króliczku Willemsa to już nie tylko śmiech i żarty, lecz przede wszystkim autentyczne (także smutne) dziecięce uczucia, które Willems świetnie umiał sportretować i opisać.

Czy polubisz moją breję?

Mo Willems

Babaryba 2017

Wiek: 4+

 

I Love My New Toy!

Mo Willems

Heprion Books 2008

Wiek: 4+

 

 

The Pigeon Wants a Puppy

Mo Willems

Hyperion Books 2008

Wiek: 4+

 

Goldilocks and The Three Dinosaurs

Mo Willems

Harper Collins 2012

Wiek: 4+

 

Knuffle Bunny Free

Mo Willems

Harper Collins 2010

Wiek: 4+

S.Lee, “Czarny ptak”

Kłótnie rodziców są dla wszystkich stresujące, w tym także, a może zwłaszcza, dla ich niemych obserwatorów czyli dzieci. Kiedy emocje sięgają zenitu dziecko najchętniej by gdzieś uciekło, jak najdalej od sytuacji, która je przerasta. Taka rodzinna kłótnia przydarza się też dziewczynce z książki S.Lee „Czarny ptak”. W książce jest niewiele słów, to co najważniejsze to obraz. Lee nie poświęca zbyt dużo książkowej przestrzeni rodzinnej kłótni, lecz koncentruje się na ucieczce dziewczynki w świat wyobraźni, w poszukiwaniu złapania oddechu i koniecznego dystansu od tego co się dzieje wokół. Dziewczynce pomaga tajemniczy czarny ptak, który miejscami jest tak duży że wypełnia całe strony w książce. Z nim dziewczynka odnajduje utracone bezpieczeństwo i spokój.

Książki Lee są jedyne w swoim rodzaju. Tak jak wspominana już na blogu „Fala”, również „Czarny ptak” właściwie bez słów przenosi czytelnika w świat emocji i fantazji i pokazuje, jak wielka potrafi być siła ilustracji w książce. Nie tylko dzieci czasem marzą o towarzystwie takiego czarnego ptaka, dorośli też.

Czarny ptak

S.Lee

Kwiaty Orientu 2010

Wiek: 3+

K.Jeong-saeng, „Psia kupa”

 O ile w Polsce książki obrazkowe dla dzieci ostatnio poruszają tematy prawie w kółko te same (przyjaźń, tolerancja, ekologia, dbanie o własne ego), koreańscy autorzy potrafią wyjść poza te schematy (jakby nie było podyktowane min. modą) i pisać o trochę zapomnianych wartościach takich jak np. bohaterstwo czy poświęcenie. O tym ostatnim można poczytać np. w książce „Psia kupa”.

Nie ma nic bardziej niepozornego, brzydkiego i niepotrzebnego niż psia kupa. Po co w ogóle o tym pisać książki. Dzieci jednak mają na ten temat swoje zdanie, ich kupa psia nie brzydzi, a wręcz czasem interesuje. Tytułowa psia kupa również spotykała się z negatywnymi opiniami na swój temat; wróbel stwierdził że kupa jest brudna, kura – że niepotrzebna. Kupa była jednak wrażliwa, chciała wierzyć że jest do czegoś potrzebna. W końcu spotkała mlecza, dla którego okazała się niezbędna by ten mógł pięknie zakwitnąć..

Oprócz opowieści o poświęceniu w książce znajdziemy jeszcze istotny jeden wątek; każdy człowiek ma na ziemi swój czas, który kiedyś się kończy. Znikniemy, ale możemy po sobie zostawić coś pięknego.

Niestety „Psia kupa”, tak jak i inna wydana przez Kwiaty Orientu książka „O kurze, która opuściła podwórze”, w Polsce od dawna jest niedostępna. Obie książki warto by wznowić.

Psia kupa

K. Jeong-saeng, J.Seung-gak

Kwiaty Orientu 2012

Wiek: 3+

I.Chmielewska, “Gdzie jest moja córka?”

 „Moja córka lubi się chować.

jak ślimak do swojej muszli”

Ten kto ma dzieci wie, jak bardzo łatwo je się klasyfikuje; „moja córka jest roztrzepana”, albo „mój syn jest uparty”. I.Chmielewska w swojej niedawno wydanej (w Polsce) książce pokazuje, że na każde dziecko (także dorosłego) można spojrzeć inaczej;

„Moja córka jest radosna jak ptak,

ale czasem jest smutna jak foka”

Chmielewska używa podobieństw nie zawsze nieoczywistych, przez co czytelnik bardziej skupia się na tekście, a poprzez umieszczenie w tekście zwierząt każde porównanie jest pełne czułości. Tak jak w wielu innych swoich książkach, Chmielewska poprzez krótki tekst i syntetyczny obraz potrafi w czytelniku otworzyć dawno pozamykane okna, zajrzeć w głąb (serca, duszy).

To by już było i tak dużo jak na książkę obrazkową, ale w „Gdzie jest moja córka?” jest jeszcze coś, kto jednak nie chce znać zakończenia niech dalej nie czyta.

Otóż po serii porównań i odkrywania jak złożoną i wymykającą się schematom jest tytułowa córka, na prawie ostatniej stronie okazuje się, że córka porusza się na wózku. Tak jakby autorka sprawdzała, na ile dla czytelnika niepełnosprawność jest cechą dominującą osoby niepełnosprawnej. Pamiętam, że jak pierwszy raz czytałam „Gdzie jest moja córka?” ten wózek na końcu to był dla mnie szok. „Gdzie jest moja córka?” to oczywiście nie jest książka o niepełnosprawności, jednak z pewnością jest to książka z apelem, żeby zajrzeć pod skorupę każdej osoby (także niepełnosprawnej) i nie patrzeć jednowymiarowo (czyli zazwyczaj krzywdząco..)

Gdzie jest moja córka?

I.Chmielewska

Format 2020

Zwiedzanie z książką. „Olivia goes to Venice”, „We completely must go to London”, “The Queen’s Hat”

Dziś 3 książki o tym, jak można zaprezentować zabytki miasta w książce dla dzieci. Jak wiadomo, milusińscy rzadko mają ochotę na zwiedzanie starych budynków, oglądanie posągów itd., atrakcyjna książka może ich jednak do tego zachęcić. Poniżej prezentuję 3 książki: niezrównana Olivia zwiedza Wenecję, zaś Charlie i Lola oraz Królowa Brytyjska oprowadzają dzieci po Londynie. Wszystkie książeczki posiadają zabawną akcję, dobrze się je czyta, a przy okazji świetnie oswajają z najważniejszymi zabytkami miasta.

Londyn w ogóle jest bardzo lubiany jako temat książek dla dzieci (z europejskiego punktu widzenia do Nowego Jorku jest jednak trochę za daleko). Z zabytkami Londynu dzieci mogą się zapoznać też z innej książki „Lots of things to spot in London”. Jest to typowa wyszukiwanka (znajdź zagubioną torebkę, królewską karetę, policz koszyki piknikowe na obrazku itp.) + naklejki, a więc jest atrakcyjnie dla dzieci 4-6 letnich. Wśród natłoku elementów niezbyt daje się przyjrzeć zabytkom, ale z pewnością dzieci mogą się oswoić z takimi miejscami jak Trafalgar Square, Tower Bridge, Underground Station i inne.

Olivia goes to Venice

I.Falconer

Simon and Schuster 2011

Wiek: 3+

 

We completely must go to London

Puffin Books 2015

Wiek: 3+

 

The Queen’s Hat

S.Antony

Hodder Children’s Books 2014

Wiek: 2+

Lots of things to spot in London

M.Oldham

Usborne 2017

Wiek: 4+

„Pete the Cat” uczy kolorów w j.angielskim (z piosenką, na wesoło)

„Pete the Cat” to kolejny bohater książeczek dla najmniejszych dzieci w krajach anglosaskich. U nas na razie nie wydawany, jednak warto na niego zwrócić uwagę; historie o kocie Pete zostały energetycznie zilustrowane przez Jamesa Deana, a dodatkowym atutem są rytmiczne, krótkie piosenki, będące częścią opowieści. Historie (razem z piosenkami) są dostępne na youtube, można je puścić dzieciom z książką albo bez, na pewno się spodobają.

Pete the Cat. I love my white shoes

J.Dean, E.Litwin

HarperCollins

Wiek: 2+