Wśród jesiennych bezdroży ("Malutki Lisek i Wielki Dzik")

Malutki Lisek mieszka sobie pod jabłonką, pod którą pewnego dnia przychodzi Wielki Dzik. Lisek z początku nie jest zachwycony z tego towarzystwa, ale po pewnym czasie nie wyobraża sobie już życia bez Dzika, mimo konfliktów i różnicy zdań.

Urzekają akwarelowe ilustracje autorki, jak na komiks po prostu piękne:)

Niektórzy recenzenci piszą, że sama akcja książki jest niedopracowana, dialogi niejasne i że właściwie nic się nie dzieje. Też tak uważam, jednak można podejść do tej książki jako do garści impresji z życia razem dwóch zwierzątek, zbioru fotografii ze wspólnej historii. Największe wrażenie i tak robią ilustracje.

 

 

 

 

Również w kolejnej części komiksu ("Najdalej") niewiele się dzieje (idą, idą i idą..) Najpierw idą przez góry, potem wchodzą w mgłę (która nastraja ich dość egzystencjalnie), a na końcu jest morze (czy dzik może stać się foką jeśli bardzo tego chce..?) Ilustracje w tej części znów są rewelacyjne i zdaje się, że rozumiem wreszcie intencje autorki co do formy książki; "Malutki Lisek i Wielki Dzik" to komiks z ambicjami filozoficznymi. Przydałoby się jednak większe rozwinięcie tematu, no i nie wiem czy komiks + filozofia to się jakoś łączy (formuła komiksu zakłada zwykle wartką akcję, a nie tylko podziwianie (pięknych!) krajobrazów..)

Tytuł: Malutki Lisek i Wielki Dzik

Autor: Berenika Kołomycka

Wydawnictwo: Egmont 2015

Wiek: 3+

O zimie (rozgrzewająco;)

Zima przychodzi zawsze, ale już śnieg niekoniecznie, zwłaszcza jak się mieszka na najcieplejszym biegunie Polski. Dziś więc dwie nieduże książeczki o zimie (ze śniegiem!), z ilustracjami, które przykuwają uwagę.

"Zimowe popołudnie" to lapidarne opowiadanie o chłopcu, który czeka na powrót mamy. Jest mroźna zima, na szybie szron, który chłopiec przeciera, żeby lepiej zobaczyć, czy jego mama już nadchodzi. Słów tu prawie nie ma, wszystko opowiadają obrazy. Miłość między matką i synkiem powoduje, że nawet krajobraz zimowy staje się ciepły.

 

"Skrzat nie śpi" to opowieść o zimowej nocy. Wszędzie zaspy, wszyscy śpią, nie śpi tylko mały skrzat. Po kolei odwiedza wszystkie zwierzątka w gospodarstwie i czule z nimi rozmawia; obiecuje im, że już niedługo przyjdzie wiosna i znów będą biegać po łące.

"Niejedną zimę widziałem, każda minęła,

(...) wkrótce przylecą jaskółki"

Wszyscy którym spieszno do wiosny, mogą sobie powtarzać słowa starego skrzata. A także rozejrzeć się rano dookoła domu, czy skrzat gdzieś nie zostawił swoich śladów;)

 

Tytuł: Zimowe popołudnie

Autor: Jorge Lujan, il.Mandana Sadat

Wydawnictwo: Czerwony konik 2008

Wiek: 2+

 

Tytuł: Skrzat nie śpi

Autor: Astrid Lindgren, il.Kitty Crowther

Wydawnictwo: Zakamarki 2015

Wiek: 2+

Baśniowe krajobrazy. Giennadij Spirin ("Jakub i siedmiu złodziei", "Kufer pełen baśni", "Czarna Kura")

Zima bywa wizualnie bardzo baśniowa, więc dziś o baśniach i o baśniowym ilustratorze, Giennadiju Spirinie. Ten, pochodzący z Rosji, współczesny ilustrator, w swoich obrazkach stosuje technikę filigranową, która wzorowana jest na malarstwie średniowiecznym. To sprawia, że jego ilustracje wydają się bardzo stare, a to dla baśni w sam raz:) Fascynujące są jego miniaturowe krajobrazy, budynki i zamki, gdzie dokładnie odwzorowany jest każdy detal.

Spirin zilustrował min. jedną z książeczek Madonny "Jakuba i siedmiu złodziei"(aż do niedawna nie wiedziałam zresztą, że Madonna jest też autorką książek).

Szewc Jakub ma jedynego syna, który poważnie zachorował. W ramach ostatniej deski ratunku idzie po pomoc do starca mieszkającego na końcu wsi, który umie działać cuda. Starzec modli się o zdrowie chłopca, jednak bez skutku. W końcu jednak wpada na pewien zbawienny pomysł.

W "Jakubie i siedmiu złodziejach" słychać echa tradycji chasydzkich. Książka jest dedykowana szczególnie niegrzecznym dzieciom, ale myślę, że i te grzeczne mogą ją przeczytać;)

 

Spirin jest autorem ilustracji do wielu baśni, nie tylko rosyjskich. W "Kufrze pełnym baśni" można znaleźć baśń A.Puszkina, E.T. A. Hoffmana, M.Cervantesa i H.Ch. Andersena. Ilustracje w książce są rzeczywiście baśniowe, z łatwością można się przenieść w dawne czasy królów i złych czarownic.

 

Gdyby ktoś miał ochotę na więcej baśni rosyjskich zilustrowanych przez Spirina, można sięgnąć "Czarną kurę", gdzie znajdują się opowieści A.Puszkina, A.Czechowa i M. Gogola. Oprócz jednak "Bajki o Carze Sałtanie.." (w świetnym tłumaczeniu J. Brzechwy), pozostałe opowiadania zainteresują raczej starsze dzieci i dorosłych (np.opowiadanie Gogola o zgubionym nosie..)

 

 

Tytuł: Jakub i siedmiu złodziei

Autor: Madonna, il. Giennadij Spirin

Wydawnictwo: Zysk i S-ka, A Callaway Book 2004

Wiek: 6+

Tytuł: Kufer pełen baśni

Autor: il. Giennadij Spirin

Wydawnictwo: Egmont 2000

Wiek: 5+

Tytuł: Czarna kura. Baśnie rosyjskie

Autor: il. Giennadij Spirin

Wydawnictwo: Media Rodzina 2012

Wiek: 10+

Oko w oko z wirusami

Jest zima, a jak zima to katar. Temat chorób niewesoły, ale książki o chorobach i o tym, co je wywołuje, bywają już całkiem ciekawe.

Świetnym przykładem jest seria autorstwa Wojciecha Feleszko, pediatry w szpitalu w Warszawie. Mały Kajtek podczas zabawy w przedszkolu, nagle zaczął kichać. Z pomocą przychodzi mu znajomy lekarz, dr Orzeszko (sympatyczna postać, jeżdżąca do małych pacjentów na skuterze). Przy okazji wyjaśnia malcowi jak to się dzieje, że niewidoczne gołym okiem malutkie stworzonka, czyli wirusy, dostawszy się do nosa potrafią przysporzyć tyle problemów. Okazuje się, że opowieści o chorobach nie tylko nie są smutne, ale wręcz się je czyta jak pasjonujące relacje z wojskowych bitew i potyczek.

Mocno zapadające w pamięć są też ilustracje w książce, autorstwa Ignacego Czwartosa. Oprócz mikrobiologów nikt wirusom się z bliska specjalnie nie przygląda, więc ilustratorzy puszczają tu wodze fantazji. Czwartos wirusy przedstawia jako fantazyjne postaci w kapeluszach, z długimi niebieskimi bądź zielonymi włosami, zaopatrzone w różnego rodzaju broń. Walczą z nimi dzielne limfocyty, ubrane w strój supermena:)
W ramach serii "Na sygnale" pojawiły się też części "Wielki grzmot. Biegunka" i "Nóż w palcu. Skaleczenie" o paciorkowcach i gronkowcach.

 

Również w konwencji batalistycznej napisana jest inna książka – "Inwazja wirusów" Anny Zgierun. Tutaj wirusy atakujące człowieka są porównane do obcych robotów atakujących Ziemię z Kosmosu. Bardzo plastycznie przedstawione namnażanie się wirusów w komórkach. Na końcu książki kilka praktycznych wskazówek jak uniknąć spotkania z najeźdźcami!

 

Tytuł: Lądowanie rinowirusów

Autor: Wojciech Feleszko, il. Ignacy Czwartos

Wydawnictwo: Hokus-Pokus 2009

Wiek: 4+

Tytuł: Inwazja wirusów

Autor: Anna Zgierun, il.Anna Niemierko

Wydawnictwo: Multico 2007

Wiek: 3+

- Przerywnik manualny -

Nie tylko czytaniem człowiek żyje, a mały to już w szczególności. Trzeba też wyklejać, malować, wycinać, itd. (biegać też, ale o tym nie na tym blogu).

Polecamy wyklejanki z wydawnictwa Widnokrąg - "Las i jego zwykli – niezwykli mieszkańcy". Niby naklejki jakich wiele, ale jednak potrzeba trochę manualnych zdolności, żeby równo wykleić małe oczka borsukowi, więc jest szansa, że i znudzony 5-latek się zainteresuje. Efekty wyklejania są ciekawe, bo zależnie od tego w jakim miejscu się przyklei oczy/uszy/nos u zwierzaka, wilk/sowa/ryś mogą mieć różny wyraz twarzy/pyska.

 

Chłopcy mogą zainteresować się wyklejaniem/wycinaniem/rysowaniem akcesoriów dla rycerzy, z zeszytu "Moje zamki rysuję" (analogicznie dla dziewczynek można znaleźć "Moje księżniczki rysuję"). Grafika stonowana, ćwiczenia rozmaite, wszystko w konwencji średniowiecznych bitew balów.

 

Polecamy też "Dinozaury", z serii "Ciekawostki. Fakty. Zagadki". Sporo ciekawych i konkretnych informacji o życiu i zwyczajach tych wielkich stworów, a wszystko wplecione w zróżnicowane ćwiczenia i wyklejanki.

 

Tytuł: Las i jego zwykli-niezwykli mieszkańcy

Wydawnictwo: Widnokrąg 2015

Wiek: 3+

Tytuł: Moje zamki rysuję

Wydawnictwo: Olesiejuk 2013

Wiek: 4+

Tytuł: Dinozaury

Wydawnictwo: Olesiejuk 2014

Wiek: 3+

Mój Cień

"Mój Cień" to historia o..

• "zmartwionym Jeleniu,
• Króliczku, który chciał dorosnąć,
• Żołnierzu, który stale prowadził wojnę,
• Kocie, któremu ciągle śniło się to samo,
• Książce, która lubiła-wiedzieć-wszystko
• i o Cieniu."

A także o tym, że rodzice bardzo (nie)chcą, żeby ich dzieci dorosły, o urokach dorastania i o rodzicielskiej bliskości.

Pewnego dnia Jelen spotkał Króliczka i postanowił się nim zaopiekować. Dobrze im się razem żyło, ale pewnego dnia Króliczek zniknął; spotkał Żołnierza i Kota i teraz z nimi chodził na dalekie wyprawy, spał pod gołym niebem, zdobywał szczyt wulkanu oraz odkrywał czym jest samodzielność i dorastanie.

Melanie Rutten przedstawiła i namalowała to wszystko w świetnych pastelowych kolorach. Krótkie scenki znakomicie oddają obawy, dylematy i marzenia, które towarzyszom bohaterom, unikając zarazem zbędnego patosu.

A kim/czym jest tytułowy Cień? Jak ktoś przeczytał i wie, niech napisze;)

Tytuł: Mój Cień

Autor: Melanie Rutten

Wydawnictwo: Wytwórnia 2015

Wiek: 3+

M.Rosen "Idziemy na niedźwiedzia"

Dzieci wraz z tatą idą złapać niedźwiedzia.

Najpierw trzeba przejść przez wysoką trawę: Szszu, szszu! Szszu, szszu!

Potem przez rzekę: Plusk, plask! Plusk, plask!

Wyprawa jest świetna, pojawiają się coraz to kolejne przeszkody, choć cel cały czas pozostaje trochę w sferze fantazji.

"Idziemy na niedźwiedzia" to klasyka literatury angielskiej, hit dla dzieci w wieku 2-3 lat. Krótka historia, dużo wyrazów dźwiękonaśladowczych (super!), rytm łatwo wpada w ucho. 

Czy są jakieś dzieci, które nie chciałyby wziąć udziału w wielkiej wyprawie (nawet takiej trochę na niby) i sprawdzić czy miś rzeczywiście jest groźny?:)

 

Warto obejrzeć też niesamowitą interpretację ksiażki przez samego autora. Szybko wpada w ucho;)

Tytuł: Idziemy na niedźwiedzia

Autor: Michael Rosen, il.Helen Oxenbury

Wydawnictwo: Dwie siostry 2015

Wiek: 2+

Poznaj Pettsona i Findusa (oraz bohaterów drugiego planu)

I znów o wielkiej przyjaźni, tym razem człowieka z kotem (kota z człowiekiem). Obaj bardzo sie lubią, choć codzienność nie bywa łatwa; staruszek Pettson jest stateczny, a Findus - kot w zielonych spodenkach - niesforny (niech żyją skoki na łóżku o 4 nad ranem!) Ich przyjaźń jest momentami bardzo wzruszająca, (wiadomo, że prawdziwy przyjaciel to skarb) i nie zawsze zrozumiała dla sąsiadów (któż by się tym przejmował..)

Warto się jednak również przyjrzeć co Nordqvist rysuje na marginesie, w tle głównych bohaterów. Można tu znaleźć przeróżne małe stworki (na bieżąco komentujące akcję), malutkie drabiny poustawiane w różnych nietypowych miejscach, wieszaki z mini-marynarkami, kury pijące kawę z filiżanek... Okazuje się, że w szafkach, pod krzesłami i w trawie toczy się równoległe życie, trochę podobne do naszego (tak, tak, stworki biorą również kąpiel w wannie).

Początkujący czytelnicy (+2) mogą zacząć zapoznanie z Pettsonem i Findusem od małej książeczki z tekturowymi kartkami "Poznaj Pettsona i Findusa", natomiast dla bardziej zaawansowanych czytelników Nordqvist przygotował całą serię przygód sympatycznej pary w formacie A4 (w tym wymienione poniżej "Polowanie na lisa").


 

 

Gdyby kogoś wciągnęło wypatrywanie malutkich ludzików i ich domków, można też zajrzeć do innej książki Nordqvista, "Gdzie jest moja siostra?" Przedziwne postaci pierwszego planu są przedstawione w stylu mocno barokowym (myślę, że Nordqvist mógłby się kiedyś pokusić o zilustrowanie "Alicji w Krainie Czarów", stopień dziwności książki na pewno by go nie przerósł). Tytułowa siostra jest oczywiście malutka (uprzednio się naszukawszy można ją jednak znaleźć na każdej rozkładówce książki). Fantazja Nordqvista w portretowaniu zarówno pierwszego jak i drugiego planu jest doprawdy oszałamiająca, ale nie wiem czy należy szukać w obrazkach jakiegoś sensu (prócz wypatrywania małej siostry..)

 

Tytuł: Poznaj Pettsona i Findusa

Autor: Sven Nordqvist

Wydawnictwo: Media Rodzina 2015

Wiek: 2+

Tytuł: Polowanie na lisa

Autor: Sven Nordqvist

Wydawnictwo: Media Rodzina 2007

Wiek: 3+

Tytuł: Gdzie jest moja siostra?

Autor: Sven Nordqvist

Wydawnictwo: Eneduerabe 2014

Wiek: 3+