K.Bogucka „Spacer”

Na spacer zawsze warto. Co prawda zwykle (niby) nic się nie dzieje, ale spostrzegawcze oko może zauważyć całkiem sporo. Płaczące dziecko, człowieka bezdomnego śpiącego na chodniku, chorego w szpitalu, a także panie w kawiarni, piękną dziewczynę idącą chodnikiem, tatuażystkę. Na taki właśnie spacer zaprasza czytelnika autorka książki „Spacer”, K.Bogucka. Choć w „Spacerze” więcej jest twarzy weselszych, to jednak te bardziej dramatyczne postaci przede wszystkim przykuwają uwagę. A o uwagę nie jest łatwo, bo lekko kubistyczny styl malowania Boguckiej wymaga natężenia uwagi i przedarcia się przez artystyczną formę, by odczytać emocje, sytuację.

Na niektórych ilustracjach w książce nie za bardzo wiem, jakie były dokładnie intencje autorki. Zdecydowanie najbardziej podobają mi się te rozkładówki, gdzie jest mało postaci, dużo przestrzeni, a wszystko w stonowanych, jesiennych barwach. Myślę że Bogucka starała się pokazać różnorodność przejawów życia. W tych samych okolicznościach przyrody, jeden człowiek będzie szczęśliwy, a drugi smutny bo coś go gryzie. Choć ludzie na ulicy wydają się wszyscy do siebie bardzo podobni, tak naprawdę każdy niesie z sobą swoją historię, a na spacerze nasze drogi nagle się przecinają.

Sądzę że książki Boguckiej z każdym rokiem będą robiły coraz większe wrażenie. Wśród masy identycznie zilustrowanych książek, czuje się, że Bogucka to Artystka, która nie waha się mówić do czytelnika w sposób bardziej wymagający i nie zawsze wprost. Warto pochylić się nad historiami, które opowiada czytelnikowi. 

Spacer

K.Bogucka

Tako 2020