S.Antony, “Dobranoc, Panie Panda”

Pan Panda przez wszystkie strony tej raczej krótkiej książeczki nie przestaje być sobą. Co prawda hipopotam jest już tak śpiący, że nie ma siły umyć zębów, a skunks nie ma w planach mycia w ogóle, jednak Pan Panda ich nie poucza, tylko grzecznie życzy dobrej nocy. Rodzice nie muszą się martwić; mimo tej pozornej antydydaktyki, w trakcie lektury dziecko dobrze wyczuwa, co należy zrobić przed spaniem.

Druga książka tego autora, również wydana na polskim rynku, to „Dziękuję, Panie Panda”. Tym razem Pan Panda z właściwym sobie wdziękiem obdarowuje po kolei prezentami wszystkie zwierzęta, jednak wszystkie prezenty okazują się nietrafione; sweter za duży, kokarda za ciężka itd. Mimo to, jego przyjaciel lemur twierdzi, że ważna jest pamięć i trzeba być wdzięcznym. Co prawda na okładce książki recenzenci trzymają stronę lemura i twierdzą, że zawsze trzeba być wdzięcznym za prezent, jednak moim zdaniem autor książki zmierza do czegoś innego, być może mniej popularnego; lepiej nie dać prezentu wcale, niż miałby to być prezent całkiem nie na miarę.

Przyznam, że bardzo mi się podoba Pan Panda jako bohater dziecięcych książeczek. Jest niepretensjonalny, autentyczny i życzliwy, nie stara się też przypodobać czytelnikom czy też trendom dydaktycznym. Jest po prostu sobą, choć czasem zdarza mu się zakpić z wiedzącego wszystko lepiej lemura.

Dobranoc, Panie Panda

S.Antony

Amber 2018

Wiek: 2+