P.Lindenbaum "Motylki i mrówki"

Na P.Lindenbaum można liczyć, jeśli chodzi o rozmaitość problemów poruszanych w książkach dla dzieci. Było już o złości (TU), o nocowaniu w obcym mieszkaniu (TU), i o wielu innych dziecięcych sprawach. W swojej najnowszej książce Lindenbaum postanowiła poruszyć temat ról społecznych. Motylki i mrówki mieszkają na jednym wzgórzu. Sytuacja jest szczególna, bo wszystkie motylki i mrówki to dzieci, a kieruje nimi Kierowniczka. Już po kilku stronach czytelnicy orientują się, że coś jest nie tak. Motylki mogą rysować, bawić się, grać na instrumentach, a mrówki w tym czasie je obsługują – sprzątają w kuchni, czyszczą buty, noszą kamienie, itd. Pewnego dnia jeden z motylków stwierdza, że czas coś z tym zrobić…

Ciekawa jest też kwestia tajemniczej białej linii. Wokół domów jest narysowana biała linia, której absolutnie nie można przekroczyć, bo wtedy w śmiałka trafi piorun. A może jednak nie..?

„Motylki i mrówki” to dobra historia o przypisaniu do ról społecznych. Wydawałoby się, że czasy niewolników są już dawno za nami, ale czy aby na pewno? Jak się lepiej przyjrzeć, wokół nas wciąż zdarzają się motyle i obsługujące je mrówki. Oraz ci, którzy stoją na straży ustalonego porządku, żeby nikt nie wychodził za linię.

P.Lindenbaum

Motylki i mrówki

Zakamarki 2025

wiek: 5+

M.Dek "W lesie"

 Co można robić w lesie? M.Dek stworzyła na zachętę książkę z inspiracjami. Bo las to nie tylko dużo drzew, ale też szczególny plac zabaw; gdzie można zbierać skarby, wołać echo, tropić ślady. A gdy zapadnie zmrok, las całkiem zmienia swe oblicze. Z odkrywaniem lasu nocą trzeba jednak trochę poczekać – aż się będzie dorosłym.

W lesie

M.Dek

Bernardinum 2024

wiek: 3+

Piekło Dantego

 „Piekło Dantego”, czyli epicka opowieść obrazem. Bracia Brizzi postanowili zaadaptować kolejnego klasyka (po Don Kichocie) i wybór padł na „Piekło” D.Alighieri. Współcześnie mało kto zdaje się przejmować wizjami ogni piekielnych, stąd i w czarno-białych grafikach ognia właściwie nie ma. Ale za to są: dojmująca pustka, samotność, brak nadziei na zmianę. Tego rodzaju piekło także współcześnie budzi lęk.

A książkowy Dante wędruje za Wergiliuszem przez kolejne kręgi piekła, bo tędy właśnie prowadzi jego droga, by odzyskać ukochaną. Wergiliusz (czyli poezja) jest jego przewodnikiem, bez niego nie dałby rady pokonać wszystkich przeciwności. Los Dantego różni się jednak od historii nieszczęśników, którzy tkwią na poszczególnych poziomach otchłani. Dante ma swój cel, wciąż kieruje swoim losem, nie został skazany na wieczne trwanie w smutku i tęsknocie.  

Piekło Dantego

P.i G.Brizzi

Mandioca 2024

J.Norbury "Podążaj za księżycem"

 „- Myślę – powiedział wilk – że tylko jeśli włożysz w coś całe serce, możesz dotrzeć dokładnie tam, gdzie powinieneś być.”

Którędy prowadzi życiowa droga, w jakim kierunku iść? Wiele osób się nad tym zastanawia, i w efekcie bywa, że nawet latami stoją w miejscu. Nic się nie zmienia, a droga (i cel) pozostają nieodkryte.

Książka J.Norbury nakłania do tego, żeby wstać i iść, choćby za tytułowym księżycem, czyli w gruncie rzeczy w bardzo ogólnym kierunku. Bo podczas podroży z czasem kierunek może zacząć się krystalizować, można spotkać sprzymierzeńców i przyjaciół, choćby tylko na chwilę czy jeden dzień. Co prawda czasem cale życie okazuje się jednym wielkim podążeniem za księżycem, czyli w bardzo niejasnym kierunku, ale – tak też jest dobrze.

„Podążaj za księżycem” jest bardzo podobna do wcześniejszych książek Norbury wydanych w Polsce, wiele złotych myśli się powtarza. Są tylko inni bohaterowie – nie ma pandy i smoka, a za to jest wilk i szczenię, uczeń i mistrz.

Najważniejsze przeslanie książki to z pewnością tytułowe - podążaj za księżycem, jak też przejmujący moment odchodzenia starego wilka.

„ – Dlatego kiedy coś robisz, rób to całym sercem. Jeśli się nie uda, przynajmniej będziesz wiedzieć, że podarowałeś światu najlepszą wersję siebie.”

Inne książki J.Norbury:

- Wielka Panda i Mały Smok

- Podróż 

Podążaj za księżycem

J.Norbury

Albatros 2024

J.Kuciel-Frydryszak "Iłła"

Poetka Kazimiera Iłłakowiczówna żyła 94 lata – urodziła się jeszcze w XIX wieku, a zmarła w latach 80. wieku XX. To wielki szmat czasu, kiedy świat zmienił się kilka razy – Iłła urodziła się w Wilnie, gdy Polski jeszcze nie było na mapie, widziała rewolucję październikową, przeżyła I i II wojnę światową, przez wiele lat była sekretarzem Piłsudskiego. Cały ten czas też pisała wiersze i prozę.

J.Kuciel-Frydryszak w biografii Iłłakowiczówny stara się opisać też wewnętrzny świat poetki, ale nie jest to łatwe. Poetka była bardzo powściągliwa w osobistych zwierzeniach, uważała, że jest to mało eleganckie i niepotrzebne. Jej ważną cechą przy tym był niezwykły hart ducha i mocny charakter.

Warto przeczytać „Iłłę” by zobaczyć, że mimo wielu obiektywnych trudności (sieroctwo, słaby wzrok na koniec życia), da się iść przez życie odważnie i z klasą.

Na blogu można znaleźć też jeden wiersz poetki – „Czarownicę” z il.I.Chmielewskiej.

Iłła

J.Kuciel-Frydryszak

Marginesy 2017

Burza nad Aleją Pogodną

 „Iskierka nigdy nie wie, kiedy nawałnica uderzy i jak długo będzie trwała”

Książka „Burza nad aleja Pogodna” opowiada o tym, jak to mała Iskierka chowa się przed burzą. Jednak tylko pozornie „Burza” to opowieść o warunkach atmosferycznych. Choć na ilustracjach dostrzeżemy i wichurę i zacinający deszcz, gdzieś wśród cieni daje się dostrzec mało przyjazne kontury ludzkich twarzy… Tytułowa burza to więc nie tyle zjawisko pogodowe, które oczywiście też potrafi być przerażające, lecz napięta sytuacja w domu rodzinnym, nagła eskalacja złych emocji, z którymi dziewczynka nie wie, jak sobie poradzić, stąd najczęściej gdzieś się chowa; „Wydaje jej się wtedy, że jest mniejsza niż w rzeczywistości”.

Pewnego dnia jednak dziewczynka nie zdąży się schować, a burza wydaje się groźniejsza niż kiedykolwiek. Iskierka wychodzi naprzeciw burzy i ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu znajduje oparcie. Burze jeszcze powrócą, ale już nigdy z taką mocą jak wcześniej.

Burza nad Aleją Pogodną

D.Powell

Nobell 2024

wiek: 4+