G.Moncomble "Zagadkowa koperta listonosza Artura"

 W „Zagadkowej kopercie listonosza Artura” pozornie niewiele się dzieje. Listonosz roznosi listy sąsiadom przy ul. Złotego Dębu. Jedna sąsiadka dostaje paczkę z ubraniami, p.Leonia gazetę do czytania, p.Karol życzenia urodzinowe. Przy okazji widać jednak, jak rozmaite życie maja sąsiedzi i jak różne problemy. P.Melania bardzo chciałaby mieć dzieci, p.Karol chciałby, żeby ktoś pamiętał o jego urodzinach, p.Leonia czeka na kogoś, kto jej przeczyta gazetę, bo ma już slaby wzrok.. W ten sposób książka G.Moncomble uczy wrażliwości na potrzeby ludzi obok, a więc także sąsiadów.

To, co w książce również interesujące, to ilustracje P.Pawlaka. Kolażowe, a zarazem nie pozbawione malarskiego wyczucia. A na końcu książki zestaw naklejek-znaczków. Mało kto współcześnie wysyła jeszcze pocztówki czy listy tradycyjną pocztą, ale takie przesyłki wciąż maja swój urok.  

Zagadkowa koperta listonosza Artura

G.Moncomble, P.Pawlak

Format 2019

wiek: 5+

Pora spać, tato!

Przekorna książeczka o wieczornym kładzeniu spać – taty😉 Mały miś zaprowadza swojego tatę najpierw do łazienki, żeby się umył i włożył piżamę, następnie czyta mu książkę na dobranoc, przy okazji odpowiadając na tysiące pytań. To jednak nie koniec. Tata wciąż nie może zasnąć, wiec miś przynosi mu picie, przegania potwory spod łóżka, itd.

Wszystko oczywiście kończy się dobrze, czyli i tata i miś zasypiają, a dzieci widzą, jaka to czasem ciężka praca, żeby je zaprowadzić do łóżka😉

Pora spać, tato!

S.Giltrow

Nobell 2024

wiek: 2+

S.Lundberg "Zapominalski dzień"

 Tego dnia wszystko było nie tak. Mama z synkiem szybko biegną do sklepu szukać prezentu urodzinowego, ale po drodze gubią kurtkę. Wracają po kurtkę, ale wtedy gubią czapkę, itd. Wszystko idzie nie tak, i najlepiej żeby ten dzień się już skończył.

„Zapominalski dzień” to krótka historia, która każdemu się czasem przydarza. Żyjemy w pośpiechu, wśród wielkiej ilości ludzi, budynków i przedmiotów stąd nie zawsze łatwo zachować balans i uważność. Wtedy zdarzają się zapominalskie dni, które  również są częścią życia, pełną trudnych emocji, zdenerwowania, napięcia, pośpiechu i przede wszystkim zmęczenia.

W książce S.Lundberg ciekawy jest też wątek drugiego, a nawet trzeciego i czwartego życia zagubionych rzeczy. Czasem co prawda można podejrzewać, że zagubione rzeczy zaczynają żyć nowym życiem, tajemniczym i nieprzewidzianym, jednak nigdy dokładnie nie poznamy dalszych losów zagubionej apaszki, spinki, albo misia. Ani siły przypadku.

Zapominalski dzień

S.Lundberg

Wytwórnia 2025

wiek: 4+

G.Moncomble, P.Pawlak "Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie"

Klaun Moko to najśmieszniejszy klaun na świecie. Bycie naj to spory ciężar, nic więc dziwnego, że z czasem uśmiech Moko stawał się coraz bledszy, a sam Moko coraz smutniejszy; „Było go coraz mniej”. Naszego klauna dopadł klasyczny kryzys („Jesteś do niczego!”), na domiar złego jego własne części ciała postanowiły go opuścić i udały się gdzieś w nieznanym kierunku.

Na dnie tych egzystencjalnych ciemności, nagle znalazł się jednak ktoś, kto pewnego dnia przywrócił Moko chęć do życia i uśmiech.

„Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie” to interesująca graficznie książka, z dobrze opowiedzianą historią. Choć sporo w niej kolorów, autorzy zgrabnie ujęli w niej problem samotności, smutku, zbyt dużego ciężaru oczekiwań, a nawet życiowego kryzysu.

Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie

G.Moncomble, P.Pawlak

Nasza Księgarnia 2024

wiek: 5+

P.Rodero, J.Wilkoń „Dwoje przyjaciół”

Ptak i ryba. Każde żyje w innej przestrzeni, ale jednak pewnego dnia się spotykają i zaprzyjaźniają. Wydaje się, że taka przyjaźń nie jest możliwa, a jednak. Dni mijają, a ryba czuje, że chciałaby latać, zaś ptak jest ciekaw jak to jest pod wodą..

„Dwoje przyjaciół” to krótka historia o wielkiej sile przyjaźni. To, co robi jednak największe wrażenie, to mistrzowskie ilustracje J.Wilkonia. Bardzo lubię ryby malowane przez Wilkonia i w książce Rodero znów można je podziwiać.

Dwoje przyjaciół

P.Rodero, J.Wilkoń

Tatarak 2025

wiek: 3+

P.Lindenbaum "Motylki i mrówki"

Na P.Lindenbaum można liczyć, jeśli chodzi o rozmaitość problemów poruszanych w książkach dla dzieci. Było już o złości (TU), o nocowaniu w obcym mieszkaniu (TU), i o wielu innych dziecięcych sprawach. W swojej najnowszej książce Lindenbaum postanowiła poruszyć temat ról społecznych. Motylki i mrówki mieszkają na jednym wzgórzu. Sytuacja jest szczególna, bo wszystkie motylki i mrówki to dzieci, a kieruje nimi Kierowniczka. Już po kilku stronach czytelnicy orientują się, że coś jest jednak nie tak. Motylki mogą rysować, bawić się, grać na instrumentach, a mrówki w tym czasie je obsługują – sprzątają w kuchni, czyszczą buty, noszą kamienie, itd. Pewnego dnia jeden z motylków stwierdza, że czas coś z tym zrobić…

Ciekawa jest też kwestia tajemniczej białej linii. Wokół domów jest narysowana biała linia, której absolutnie nie można przekroczyć, bo wtedy w śmiałka trafi piorun. A może jednak nie..?

„Motylki i mrówki” to dobra historia o przypisaniu do ról społecznych. Wydawałoby się, że czasy niewolników są już dawno za nami, ale czy aby na pewno? Jak się lepiej przyjrzeć, wokół nas wciąż zdarzają się motyle i obsługujące je mrówki. Oraz ci, którzy stoją na straży ustalonego porządku, żeby przypadkiem nikt nie wychodził za linię.

P.Lindenbaum

Motylki i mrówki

Zakamarki 2025

wiek: 5+

M.Dek "W lesie"

 Co można robić w lesie? M.Dek stworzyła na zachętę książkę z inspiracjami. Bo las to nie tylko dużo drzew, ale też szczególny plac zabaw; gdzie można zbierać skarby, wołać echo, tropić ślady. A gdy zapadnie zmrok, las całkiem zmienia swe oblicze. Z odkrywaniem lasu nocą trzeba jednak trochę poczekać – aż się będzie dorosłym.

W lesie

M.Dek

Bernardinum 2024

wiek: 3+

Piekło Dantego

 „Piekło Dantego”, czyli epicka opowieść obrazem. Bracia Brizzi postanowili zaadaptować kolejnego klasyka (po Don Kichocie) i wybór padł na „Piekło” D.Alighieri. Współcześnie mało kto zdaje się przejmować wizjami ogni piekielnych, stąd i w czarno-białych grafikach ognia właściwie nie ma. Ale za to są: dojmująca pustka, samotność, brak nadziei na zmianę. Tego rodzaju piekło także współcześnie budzi lęk.

A książkowy Dante wędruje za Wergiliuszem przez kolejne kręgi piekła, bo tędy właśnie prowadzi jego droga, by odzyskać ukochaną. Wergiliusz (czyli poezja) jest jego przewodnikiem, bez niego nie dałby rady pokonać wszystkich przeciwności. Los Dantego różni się jednak od historii nieszczęśników, którzy tkwią na poszczególnych poziomach otchłani. Dante ma swój cel, wciąż kieruje swoim losem, nie został skazany na wieczne trwanie w smutku i tęsknocie.  

Piekło Dantego

P.i G.Brizzi

Mandioca 2024

J.Norbury "Podążaj za księżycem"

 „- Myślę – powiedział wilk – że tylko jeśli włożysz w coś całe serce, możesz dotrzeć dokładnie tam, gdzie powinieneś być.”

Którędy prowadzi życiowa droga, w jakim kierunku iść? Wiele osób się nad tym zastanawia, i w efekcie bywa, że nawet latami stoją w miejscu. Nic się nie zmienia, a droga (i cel) pozostają nieodkryte.

Książka J.Norbury nakłania do tego, żeby wstać i iść, choćby za tytułowym księżycem, czyli w gruncie rzeczy w bardzo ogólnym kierunku. Bo podczas podroży z czasem kierunek może zacząć się krystalizować, można spotkać sprzymierzeńców i przyjaciół, choćby tylko na chwilę czy jeden dzień. Co prawda czasem cale życie okazuje się jednym wielkim podążeniem za księżycem, czyli w bardzo niejasnym kierunku, ale – tak też jest dobrze.

„Podążaj za księżycem” jest bardzo podobna do wcześniejszych książek Norbury wydanych w Polsce, wiele złotych myśli się powtarza. Są tylko inni bohaterowie – nie ma pandy i smoka, a za to jest wilk i szczenię, uczeń i mistrz.

Najważniejsze przeslanie książki to z pewnością tytułowe - podążaj za księżycem, jak też przejmujący moment odchodzenia starego wilka.

„ – Dlatego kiedy coś robisz, rób to całym sercem. Jeśli się nie uda, przynajmniej będziesz wiedzieć, że podarowałeś światu najlepszą wersję siebie.”

Inne książki J.Norbury:

- Wielka Panda i Mały Smok

- Podróż 

Podążaj za księżycem

J.Norbury

Albatros 2024

J.Kuciel-Frydryszak "Iłła"

Poetka Kazimiera Iłłakowiczówna żyła 94 lata – urodziła się jeszcze w XIX wieku, a zmarła w latach 80. wieku XX. To wielki szmat czasu, kiedy świat zmienił się kilka razy – Iłła urodziła się w Wilnie, gdy Polski jeszcze nie było na mapie, widziała rewolucję październikową, przeżyła I i II wojnę światową, przez wiele lat była sekretarzem Piłsudskiego. Cały ten czas też pisała wiersze i prozę.

J.Kuciel-Frydryszak w biografii Iłłakowiczówny stara się opisać też wewnętrzny świat poetki, ale nie jest to łatwe. Poetka była bardzo powściągliwa w osobistych zwierzeniach, uważała, że jest to mało eleganckie i niepotrzebne. Jej ważną cechą przy tym był niezwykły hart ducha i mocny charakter.

Warto przeczytać „Iłłę” by zobaczyć, że mimo wielu obiektywnych trudności (sieroctwo, słaby wzrok na koniec życia), da się iść przez życie odważnie i z klasą.

Na blogu można znaleźć też jeden wiersz poetki – „Czarownicę” z il.I.Chmielewskiej.

Iłła

J.Kuciel-Frydryszak

Marginesy 2017

Burza nad Aleją Pogodną

 „Iskierka nigdy nie wie, kiedy nawałnica uderzy i jak długo będzie trwała”

Książka „Burza nad aleja Pogodna” opowiada o tym, jak to mała Iskierka chowa się przed burzą. Jednak tylko pozornie „Burza” to opowieść o warunkach atmosferycznych. Choć na ilustracjach dostrzeżemy i wichurę i zacinający deszcz, gdzieś wśród cieni daje się dostrzec mało przyjazne kontury ludzkich twarzy… Tytułowa burza to więc nie tyle zjawisko pogodowe, które oczywiście też potrafi być przerażające, lecz napięta sytuacja w domu rodzinnym, nagła eskalacja złych emocji, z którymi dziewczynka nie wie, jak sobie poradzić, stąd najczęściej gdzieś się chowa; „Wydaje jej się wtedy, że jest mniejsza niż w rzeczywistości”.

Pewnego dnia jednak dziewczynka nie zdąży się schować, a burza wydaje się groźniejsza niż kiedykolwiek. Iskierka wychodzi naprzeciw burzy i ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu znajduje oparcie. Burze jeszcze powrócą, ale już nigdy z taką mocą jak wcześniej.

Burza nad Aleją Pogodną

D.Powell

Nobell 2024

wiek: 4+

"Ukraina" O.Michajłowa-Rodina

 Przed 3 laty wybuchła wojna w Ukrainie i nagle okazało się, że właściwie każdy mieszkaniec Polski ma kontakt z kimś, kto przyjechał z Ukrainy. Kraju z jednej strony bliskiego, bo naszego sąsiada o słowiańskiej kulturze, ale zarazem dość dalekiego, bo mało kto jest w stanie o historii i kulturze Ukrainy powiedzieć coś więcej.

Wyd. Muchomor postanowiło przybliżyć dzieciom i ich rodzicom, jakie postaci historyczne są ważne dla Ukrainy, jakie zwyczaje tworzą ich tożsamość. Powstała książka „Ukraina” O.Michajłowej-Rodiny, z której dowiemy się, jak duże jest to państwo, ilu liczy mieszkańców, kto był słynnym założycielem Kijowa, kto mieszkał na Chortycy i kto się zalicza w poczet największych pisarzy ukraińskich. Za pewne mało kto w Polsce sobie zdaje sprawę, jak ogromną rzeką jest Dniepr i ile rocznie produkuje się ukraińskiego zboża. Śledzący wojnę napotkają też na informacje o Mariupolu gdzie toczyły się zacięte walki o Azowstal. Z książki można się dowiedzieć też, kim była Marija Prymaczenko i gdzie znajduje się ukraińskie Muzeum Sztuki Współczesnej.

Na końcu książki znajdziemy smutne postscriptum. O tym, że Azowstal został zdobyty, że Charków jest ostrzeliwany, a miliony hektarów pól jest zniszczonych. Walka o Ukrainę trwa, a data pokoju jest nieznana.

Ukraina

O.Michajłowa-Rodina

Muchomor 2022

wiek: 5+

R.Jędrzejewska-Wróbel "Pracownia Aurory"

Naprawa złamanych serc

Aurora to inaczej Jutrzenka - świt, szczególna pora kiedy nie ma już nocy, a dzień ma się dopiero zacząć. Książkowa Aurora, pośrednik między nocą i dniem, ma bardzo ważny zawód – leczy złamane serca, które by prawidłowo się zrosnąć potrzebują dużo CZASU, troski, czasem odpoczynku, bliskości lub zachwytu. Aurora jednak pewnego dnia ze smutkiem zauważa, że ludzie już nie mają czasu, by dbać o swe złamane serca, w pośpiechu sklejają je byle jak i potem nie potrafią już kochać. Z braku klientów Aurora postanawia zamknąć swój zakład, choć na szczęście pewnego dnia w progu pracowni staje ktoś, kogo jej tak naprawdę brakuje – Nadzieja.

„Poradnia Aurory” to szczególna książka. Nie ma tu specjalnie akcji ani punktów zwrotnych, to gdzieś pomiędzy stronami snuje się opowieść o złamanych sercach i o tym, że (i jak) można je naprawić.

To w gruncie rzeczy trochę tajemnica, jak się naprawia złamane serce. Jedni rzucają się w wir pracy/aktywności, byle tylko nie czuć i jak najszybciej zapomnieć. Jednak „Pracownia Aurory” sugeruje, że żeby serce właściwie się zrosło, przydaje się osoba, która we właściwym momencie poda krople troski, zaparzy herbatę z akceptacji, posmaruje emulsją współczucia. Wtedy w miejscu sklejenia serce zrasta się mocniejsze i wciąż zdolne do kochania.

Z jednej strony trochę szkoda, że w „Pracowni Aurory” nie rozgrywa się jakaś dramatyczna akcja, oprócz może dylematów głównej bohaterki, której serce, jak się okazuje, też nie było w najlepszej kondycji. Sklejanie serca to jednak proces niewidoczny, który odbywa się gdzieś pomiędzy herbatą z przyjacielem, a spacerem po lesie i przytuleniem do bliskiej osoby. Dopiero po czasie widać, że serce ma się już lepiej, rany się zabliźniły i wróciła radość.

Warto zwrócić też uwagę na przytłumione, ciemne kolory tej książki. Tak musi być, bo przecież złamane serce przebywa w ciemności. Czeka na świt.

Pracownia Aurory

R.Jędrzejewska-Wróbel

Bajka 2019

wiek: 7+

B.Cameron "Kot Moneta"

Pełne wdzięku koty bywają częstymi towarzyszami artystów, i tak też jest w książce ”Kot Moneta”. Słynny impresjonista posiada tylko kota z porcelany, Chicę, ale figurka pewnego dnia ożywa i zaczyna hasać po pracowni, po czym nagle wpada do jednego z obrazów Moneta, a artysta za nim. Ta sztuczka powtarza się w książce cztery razy, stąd dzieci mają szansę poczuć, jakby to było znaleźć się nagle na plenerze z obrazu „Lunch”, na paryskim dworcu Saint-Lazare, na promenadzie na plaży w Trouville i oczywiście na słynnym mostku nad stawem w ogrodzie Moneta.

„Kot Moneta” to krótka i zabawna historia, pomagająca już najmłodszym dzieciom oswajać się ze sztuką.

Kot Moneta

B.Cameron

Czytalisek 2022

wiek: 3+