T.Pindel "W głowie tłumaczy"

 „W głowie tłumaczy”, czyli komiksowa opowieści o pracy tłumacza. Zawód tłumacza wydaje się dość nudny, no bo przecież tylko siedzi przy komputerze i pisze, chyba że jest to tłumacz konsekutywny, wtedy go widać. Ale zazwyczaj jest to postać całkiem niepozorna i nieznana, choć jak się głębiej zastanowić, to właśnie dzięki tłumaczowi i jakości jego pracy książkę zagranicznego autora czyta się dobrze lub źle.

Tomasz Pindel, który sam jest tłumaczem, postanowił zebrać różne wątki pracy tłumacza w całość i tak oto powstał nieco żartobliwy komiks „W głowie tłumaczy”. Mamy tu krótkie napomknienia o tym, że to praca trudna, mało płatna itp., ale też krótki zarys historii tłumaczeń, popularnych problemów (czy w języku Eskimosów istnieje słowo „las”?), rodzajów tłumaczeń, krótką wzmiankę o motywacjach tłumaczy i przede wszystkim opowieść o trudnym i energochłonnym przebiegu procesu tłumaczenia.

W głowie tłumaczy

T.Pindel

Kultura Gniewu 2019

Dziewczynka i Miś

Dziewczynka i jej miś są nierozłączni. Razem śpią, oglądają gwiazdy, lepią bałwana i ciągle się bawią. Aż pewnego dnia… miś staje się nagle bardzo malutki, a za to dziewczynka staje się dziewczyną..

„Dziewczynka i miś” to krótka i ciepła historia o dorastaniu. Trochę żal tych dziecięcych lat, które symbolizuje w książce Miś. Pewnego dnia dziewczynka dorasta i na zawsze opuszcza dziecinny świat. Z jednej strony na ten moment się czeka odkąd tylko dziecko się urodzi, ale z drugiej ten czas zawsze przychodzi niespodziewanie.

Dziewczynka i miś

V.Kosturanov

Ezop 2024

wiek: 6+

A.Srokowska-Ziółkowska „Nie musisz być grzeczny”

Dawno, dawno temu uważano, że dzieci powinny być grzeczne. Obecnie modne jest hasło „nie musisz być grzeczny”, co jednak wielu błędnie naciąga do możliwości bycia nieuprzejmym/chamskim i roszczeniowym w każdej sytuacji życiowej. Miejmy jednak nadzieję, że po obecnej modzie na niegrzeczność i roszczeniowość, z czasem stosunki rodzinne i międzyludzkie przejdą na właściwy tor  - należy być uprzejmym, a zarazem pilnować swoich granic, żeby nikt ich nie przekraczał bezpodstawnie.

A.Srokowska-Ziółkowska w książce „Nie musisz być grzeczny czyli bajki przynoszące ulgę”, na przykładzie pięciu historii opowiada o tym, jak to jest z tą (nie)grzecznością. W pierwszej historii babcia wiewiórka notorycznie wmusza w swoją wnuczkę Zosię jedzenie orzechów, nawet gdy ta nie jest głodna. Skutki tego są nie najlepsze; Zosia je, niezależnie od tego czy czuje głód, a z czasem wręcz w ogóle przestaje zauważać czego chce i na co ma ochotę.

Kolejna historia opowiada o króliku Julku, którego nikt nie pytał o zgodę, czy może się do niego przytulić, opowiadanie „Stefcia i Michasie” dotyczy wpychania dzieci w role i etykiety (ktoś jest ciągle grzeczny, a ktoś inny ciągle niegrzeczny), „Lisek Benio” opowiada o tym, na czym polega mądre chwalenie i docenianie dzieci (zamiast mówić „Jaki piękny rysunek!” lepiej powiedzieć „Może opowiesz mi, co jest na tym obrazku?”), czy też wreszcie historia sowy Jadwini, która tak bardzo pomagała innym, że nie zauważała własnych potrzeb.

Historie A.Srokowskiej-Ziółkowskiej dobrze się czyta, ale mam wrażenie, że w większości tych historii odnajdą się przede wszystkim rodzice i paradoksalnie to właśnie oni są głównym adresatem tej książki.

Nie musisz być grzeczny

A.Srokowska-Ziółkowska

Book Ojciec 2022

wiek: 5+

A.Gębka "Dół"

 „Dół” to kolejna książka duetu A.Gębka+A.Dudek. Ich pierwszy tytuł – „Butelka taty” – dotyczył problemu alkoholizmu, tym razem chodzi o depresję.

Adelka od jakiegoś czasu widzi, że z jej siostrą coś się dzieje. Mama wyjaśnia dziewczynce, że Marysia przeżywa trudności wieku nastoletniego, ale Adelka martwi się o siostrę, która coraz bardziej zapada się w sobie, ma trudności nawet z pójściem do szkoły. Na szczęście Marysia nie zostaje sama, w porę zjawiają się specjaliści, którzy wiedzą jak Marysi pomóc i wydostać się z dołu.

Najciekawsze w tej książce są z pewnością metafory. W „Butelce taty” była to ciągle powiększająca się butelka, tym razem jest to coraz głębszy dół. W ten sposób autorzy niemal fizycznie pokazują, co depresja robi z człowiekiem. Agata Dudek to wszystko trafnie zilustrowała, pokazując perspektywę człowieka, który coraz bardziej się zapada.

Dobrze, że książkowym narratorem jest Adelka, czyli osoba której depresja nie dotyczy, ale która mieszka z kimś, kto na nią choruje. Bliskie osoby chorego na depresję nie zawsze wiedzą jak się zachować, A,Gębka podpowiada, jak wtedy należy działać.

Dół

A.Gebka, A.Dudek

Widnokrąg 2025

wiek: 10+

Lilja złodziejka. Komiks fantasy

 Lilja złodziejka prowadzi życie na krawędzi. Przynależy do cechu złodziei, któremu jednak wciąż musi udowadniać, że zna się na rzemiośle. A rzemiosło jest trudne i pełne niebezpieczeństw. Mimo trudności Lilja jest ambitna, chce brać udział w naprawdę trudnych zadaniach i w końcu dopina swego.

„Lilja złodziejka” to komiks fantasy z ładną i przyjemną kreską. Wydawnictwo jednak przyjęło dolną granicę wiekową potencjalnego czytelnika jako 12+ i nie jest to granica na wyrost, bo w komiksie bohaterowie nie szczędzą sobie mało przyjemnych epitetów a i krew leje się nie tylko od święta. Dla tych nieco starszych nastolatków jest to duża zaleta tej książki, gdyż cała historia staje się bardziej przekonująca i  nabiera większych pozorów realności.

Lilja złodziejka

J.Kukkonen

Kultura Gniewu 2025

wiek: 12+

M.Skibińska "Nieobliczalne owieczki"

 „Nieobliczalne owieczki” M.Skibińskiej to rymowana książka na dobranoc sprzed lat, wspierająca liczenie baranów, a tak właściwie owieczek. Książkowe owieczki są podwójnie nieobliczalne; jest ich dużo, więc trudno je policzyć, ale przede wszystkim mają w sobie sporo fantazji; jedna jest brykalska, druga piegowata, trzecia kanapowa… Jedna owieczka jest nawet prze-in-te-lek-tu-a-li-zo-wa-na;)

Mały czytelnik może policzyć wszystkie książkowe owieczki, a na końcu wziąć przykład z ostatniej i ...zasnąć;)

Nieobliczalne owieczki

M.Skibińska, J.Olech

Wytwórnia 2005

wiek:2+

„Abecadło” M.Rusinek, J.Rusinek

Wrzesień to dla wielu początek przygody z nauką liter i cyfr. Na blogu prezentowałam już kilka abecadeł, dziś 2 książki autorstwa rodzeństwa Rusinków. Rymy M.Rusinka zgrabne, ilustracje J.Rusinek bardzo przyjemne.

 

Autorzy stworzyli też część drugą „Liczydło”. Głównym bohaterem jest zielony robaczek, który z lubością wygina się w kształt kolejnych cyferek.

Abecadło

M.Rusinek, J.Rusinek

Trefl 2022

wiek: 2+

S.Crossan "Toffi"

Poruszanie trudnych życiowych tematów w sposób bezpośredni, a zarazem subtelny to znak rozpoznawczy S.Crossan. W książce „Toffi” opowiada o problemie przemocy domowej, a także, na zasadzie swoistej odskoczni, o demencji u starszej osoby.

Tytułowa Toffi, czyli Alison, to nastolatka, która ucieka z domu od przemocowego ojca. Jej droga krzyżuje się z losem Marli – samotnej staruszki z demencją. Choć wydawałoby się, że obie kobiety mało co łączy, z czasem stają się dla siebie ważnym wsparciem.

W „Toffi” przejrzą się wszyscy, którzy doświadczyli przemocy domowej, z rodzinnego domu wyszli pokiereszowani i nie wiedzą, co to miłość. Unikając moralizowania i dydaktyki Crossan pokazuje, że nawet będąc po trudnych przejściach, można zacząć lepsze życie i nie być skazanym na przemoc. Alison robi pierwszy krok w tym kierunku; ucieka z domu, szuka osób, które mogą jej pomóc i je znajduje.

Książki Crossan działają trochę jak plaster na wewnętrzne rany. Jest trudno, wiele rzeczy poszło bardzo nie tak i boli, ale nawet wśród ciemności nie jest tak całkiem beznadziejnie, a czytelnik czuje, że nie są to tanie pocieszenia, ani zapewnienia.

Toffi

S.Crossan

Dwie Siostry 2021

wiek: 12+

A.Hoglund „Misia i Kostek”

Misia i Kostek to dwójka przyjaciół, którzy mieszkają razem w małym domku. Codziennie razem piją kawę i tak im mija czas. Pewnego dnia Kostek oświadcza, że jedzie w podróż. Misia jest smutna z tego powodu, ale Kostek zdaje się w ogóle nie zauważać uczuć przyjaciółki.

Misia źle zniesie rozłąkę z przyjacielem, z czasem jednak da rade żyć jak wcześniej i wyczekiwać jego powrotu, bo pewnego dnia Kostek wraca i ma nawet dla Misi prezent!

Choć ilustracje i długość tekstu sugerują przyjemną i ciepłą książkę dla młodszych dzieci, „Misia i Kostek” to raczej dramat w 4 aktach i dość gorzka lektura. Jej główny akcent położony jest na długie, trudne chwile jakie przyzywa samotna Misia. I niestety, choć czytelnik czeka na pozytywny koniec książki, tam również nie ma pokrzepienia. Mimo, że z psychologicznego punktu widzenia zachowanie Misi jest uzasadnione, czytelnik na końcu książki czuje się trochę zawiedziony. Jednak pewnie właśnie takiego finały można się było spodziewać, skoro autorką książki jest A.Hoglund, znana z dość smutnego „O tym można rozmawiać tylko z królikami”.

Pomimo braku happyendu, warto jednak do „Kostka i Misi” zajrzeć zwłaszcza wtedy, gdy dziecko doświadcza ogromnej samotności i tęsknoty, jeden z rodziców jest tylko gościem w jego życiu itd. Choć książka opowiada o sytuacjach, których doświadczają raczej dorośli, zarazem pokazuje, jak bardzo ważna jest empatia, dobra komunikacja i spojrzenie na sytuację z kilku punktów widzenia.

Misia i Kostek

A.Hoglund

Zakamarki 2019

wiek: 6+