U.Stark „Chłopiec, dziewczynka i mur”

Konflikt izraelsko-palestyński ma co rusz nowe odsłony i zdaje się nie mieć końca. Oprócz medialnych newsów o ruchach wojsk, cały czas toczy się tam też codzienne życie mieszkańców, na których losie konflikt odcisnął swoje piętno na zawsze.

Tak też jest w palestyńskiej rodzinie rodzeństwa Adhama i Sulafy. Kiedyś dawno temu ich dziadek miał dom i sad z dzikimi pomarańczami. Niestety zbudowano mur i rodzina Adhama i Sulafy musiała swój dom opuścić. Został im w pamięci tylko widok pomarańczy, zapach tymianku i jaśminu. Dzieci tęsknią za dawnymi czasami, każde na swój sposób. Adham ćwiczy skoki w zwyż, Sulafa pisze wiersze. Pewnego dnia Adham postanawia spełnić marzenie siostry i przynieść jej pomarańcze z sadu zza muru. Czy mu się to uda i co tam zastanie?

„Chłopiec, dziewczynka i mur” U.Starka to wzruszająca opowieść o tęsknocie, a także o tym, jak można żyć z nią i pomimo niej. Autor nie skupia się na wyjaśnianiu przyczyn konfliktu, albo roztrząsaniu kto ma rację. Bardziej interesuje go, jak żyć po stracie i na wygnaniu, jak zachować nadzieję i odzyskać radość. Bardzo dobrze mu się to udaje i po raz kolejny raz udowadnia swój literacki kunszt.

Chłopiec, dziewczynka i mur

U.Stark

Zakamarki 2019

wiek: 9+

E. Adbage „Przyroda”

 „Przyroda” E.Adbage to nie jest książka popularnonaukowa, jakby wskazywał tytuł, ale raczej książka-ostrzeżenie. Bo my ludzie, choć o ekologii edukujemy się już całkiem długo, to wciąż gdzie tylko się da betonujemy, drzewa ścinamy (bo zasłaniają widok), na wakacje jedziemy zazwyczaj samolotem itd. O ekologii dużo się mówi, ale na co dzień to temat do realizacji raczej dla innych, bo trawę przecież trzeba skosić na krótko, segregacja odpadów bywa zbyt skomplikowana, modny ciuch co sezon to konieczność, plastikowych jednorazówek najczęściej trudno uniknąć, itd.

Adbage wytyka całą (naszą!) obłudę i ignorancję oraz przestrzega, że…przyroda pewnego dnia nas zatopi i roztopi. Jeśli nie postaramy się bardziej, nie zrezygnujemy z wygody i działania przyrodzie wbrew. Najlepiej już dziś.

Przyroda

E.Adbage

Zakamarki 2025

wiek: 5+

S.Bloch, F.Boyer "Jezus. Opowieść o Słowie"

 Książka „Jezus. Opowieść o Słowie” to druga część „Biblii” S.Blocha. Jest to szczególna adaptacja Nowego Testamentu, bo Bloch patrzy na Jezusa przede wszystkim z humanistycznego – ludzkiego punktu widzenia. Nie rozważa, czy rzeczywiście był Bogiem czy też nie (wiele jego stwierdzeń sugeruje, że jest to wg niego kwestia indywidualnych poglądów), koncentruje się natomiast na tym, co Jezus głosił na temat stosunków międzyludzkich, czyli tak fundamentalnej miłości bliźniego.

Choć do Biblii obecnie mało kto się odwołuje, mimo mijających wieków wartości, które głosił Jezus wciąż są jak najbardziej aktualne. Brał w obronę słabszych i biednych, wytykał bogatym ich obojętność, nie odrzucał nikogo. Tak jak i w Biblii, duże wrażenie robi w książce nieoczywista kreska F.Boyer’a, mocno podkreślająca kruchość człowieka i jego zamierzeń.

Jasne jest jednak, że tajemnica trwającego już od 2 tys. lat chrześcijaństwa nie wynika tylko z tego, że Jezus był wybitnym humanistą i filozofem. Wielu ludzi wierzy, że jest Bogiem, i to w dodatku Bogiem bliskim, a relacja z Nim potrafi zmienić życie na lepsze. Tego aspektu trochę w tej adaptacji zabrakło, jak też i większej ilości oryginalnych cytatów. Bloch stara się spojrzeć na historie Nowego Testamentu świeżym okiem i dobrze mu się to udaje, jednak trochę za dużo jest jego autorskich rozważań, które zdecydowanie nie mają tej siły oddziaływania co oryginalny tekst biblijny.

Jezus. Opowieść o Słowie

S.Bloch, F.Boyer

Dwie Siostry 2023

wiek: 8+

A.Czerwińska-Rydel „Po drugiej stronie okna – opowieść o Januszu Korczaku”

 „Nie wolno zostawiać świata takim, jakim jest”

Do książek o Januszu Korczaku warto wracać. Jego metody wychowawcze, rewolucyjne 100 lat temu, wciąż są aktualne i dalej dają do myślenia. Czasy się co prawda zmieniły, ale wciąż wiele dzieci nie czuje się szanowanych, wyręcza się je w czynnościach domowych, nie traktuje poważnie, spełnia wszystkie zachcianki. Korczak potrafił znaleźć balans – wiedział, jak wymagać, jak wybaczać a zarazem nie pobłażać, jak traktować poważnie. Dziecko było u niego aktywnym podmiotem życia, a nie przedmiotem, który trzeba obsłużyć, dowieść na miejsce, dostarczyć mu wszystko pod nos.

Książka „Po drugiej stronie okna – opowieść o Januszu Korczaku” A.Czerwińskiej-Rydel opowiada najpierw o dzieciństwie Korczaka, jednak jej główny temat to oczywiście Domy Sierot, ich zarządzanie oraz opowieść o tym, jakim człowiekiem był Korczak. Jak wszystkie książki Czerwińskiej-Rydel, również i tą czyta się bardzo dobrze, autorka umie znaleźć balans między suchymi faktami biograficznymi a opowieścią o człowieku z krwi i kości. Trzeba przyznać, że Korczak był naprawdę niezwykłym człowiekiem. Znalazł swój cel w życiu, czyli pomoc bezdomnym dzieciom i całym sobą go realizował. Co ciekawe, ważną część w jego życiu zajmowało też pisanie książek. Choć każdy dzień miał wypełniony różnymi zajęciami, walka o prawa dzieci i pisanie o tym, jakie one naprawdę są, również było jego życiową pasją i misją.

Po drugiej stronie okna – opowieść o Januszu Korczaku

A.Czerwińska-Rydel, D.Łoskot-Cichocka

Muchomor 2012

wiek: 10+

Edyta Stein: w poszukiwaniu prawdy

Komiksy o świętych to współcześnie spora rzadkość, ale oto trafiłam na jeden – o Edycie Stein. Komiks przedstawia życie głównej bohaterki dość skrótowo, dominuje kolor czarny, być może symbol nadchodzącej strasznej epoki nazizmu i jej wielu ofiar, w tym także samej Edyty.

Trzeba przyznać, że bezkompromisowa postać Edyty Stein potrafi zainspirować. Podtytuł komiksu to „W poszukiwaniu prawdy” i to zdanie dobrze oddaje życiową postawę jego głównej bohaterki.

A przyszła siostra Benedykta od Krzyża (takie imię przyjęła w zakonie karmelitanek) urodziła się w Breslau w rodzinie żydowskiej. Bardzo zdolna uczennica, podjęła studia filozoficzne w Getyndze i we Fryburgu, z czasem przyjęła wiarę chrześcijańską. Spotkało się to z ostracyzmem ze strony rodziny, ale jakby tego było mało, po jakimś czasie Edyta Stein wstąpiła także do zakonu. Kontynuowała pracę naukową, a gdy naziści doszli do władzy, schroniła się w Holandii. Niestety nawet tam dosięgnął ją los jej współbraci, Żydów.

„Edyta Stein” to komiks kolorystycznie dość ponury, tak jakby przedwczesna śmierć miała naznaczyć życie naszej bohaterki już od początku. Jednak tak przecież nie było. Jakby zapytać samą Edytę, zapewne uznałaby śmierć w obozie za ledwie końcowy epizod spełnionego życia. Rozmyślając o życiu Edyty Stein czuje się, że bezkompromisowa ścieżka odkrywania prawdy, którą przyjęła, uczyniła jej życie naprawdę szczęśliwym.

Edyta Stein: w poszukiwaniu prawdy

J.Woźny, M.Venter

OKiS 2023

G.Moncomble "Zagadkowa koperta listonosza Artura"

 W „Zagadkowej kopercie listonosza Artura” pozornie niewiele się dzieje. Listonosz roznosi listy sąsiadom przy ul. Złotego Dębu. Jedna sąsiadka dostaje paczkę z ubraniami, p.Leonia gazetę do czytania, p.Karol życzenia urodzinowe. Przy okazji widać jednak, jak rozmaite życie maja sąsiedzi i jak różne problemy. P.Melania bardzo chciałaby mieć dzieci, p.Karol chciałby, żeby ktoś pamiętał o jego urodzinach, p.Leonia czeka na kogoś, kto jej przeczyta gazetę, bo ma już slaby wzrok.. W ten sposób książka G.Moncomble uczy wrażliwości na potrzeby ludzi obok, a więc także sąsiadów.

To, co w książce również interesujące, to ilustracje P.Pawlaka. Kolażowe, a zarazem nie pozbawione malarskiego wyczucia. A na końcu książki zestaw naklejek-znaczków. Mało kto współcześnie wysyła jeszcze pocztówki czy listy tradycyjną pocztą, ale takie przesyłki wciąż maja swój urok.  

Zagadkowa koperta listonosza Artura

G.Moncomble, P.Pawlak

Format 2019

wiek: 5+

Pora spać, tato!

Przekorna książeczka o wieczornym kładzeniu spać – taty😉 Mały miś zaprowadza swojego tatę najpierw do łazienki, żeby się umył i włożył piżamę, następnie czyta mu książkę na dobranoc, przy okazji odpowiadając na tysiące pytań. To jednak nie koniec. Tata wciąż nie może zasnąć, wiec miś przynosi mu picie, przegania potwory spod łóżka, itd.

Wszystko oczywiście kończy się dobrze, czyli i tata i miś zasypiają, a dzieci widzą, jaka to czasem ciężka praca, żeby je zaprowadzić do łóżka😉

Pora spać, tato!

S.Giltrow

Nobell 2024

wiek: 2+