S.Lundberg "Zapominalski dzień"

 Tego dnia wszystko było nie tak. Mama z synkiem szybko biegną do sklepu szukać prezentu urodzinowego, ale po drodze gubią kurtkę. Wracają po kurtkę, ale wtedy gubią czapkę, itd. Wszystko idzie nie tak, i najlepiej żeby ten dzień się już skończył.

„Zapominalski dzień” to krótka historia, która każdemu się czasem przydarza. Żyjemy w pośpiechu, wśród wielkiej ilości ludzi, budynków i przedmiotów stąd nie zawsze łatwo zachować balans i uważność. Wtedy zdarzają się zapominalskie dni, które  również są częścią życia, pełną trudnych emocji, zdenerwowania, napięcia, pośpiechu i przede wszystkim zmęczenia.

W książce S.Lundberg ciekawy jest też wątek drugiego, a nawet trzeciego i czwartego życia zagubionych rzeczy. Czasem co prawda można podejrzewać, że zagubione rzeczy zaczynają żyć nowym życiem, tajemniczym i nieprzewidzianym, jednak nigdy dokładnie nie poznamy dalszych losów zagubionej apaszki, spinki, albo misia. Ani siły przypadku.

Zapominalski dzień

S.Lundberg

Wytwórnia 2025

wiek: 4+

G.Moncomble, P.Pawlak "Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie"

Klaun Moko to najśmieszniejszy klaun na świecie. Bycie naj to spory ciężar, nic więc dziwnego, że z czasem uśmiech Moko stawał się coraz bledszy, a sam Moko coraz smutniejszy; „Było go coraz mniej”. Naszego klauna dopadł klasyczny kryzys („Jesteś do niczego!”), na domiar złego jego własne części ciała postanowiły go opuścić i udały się gdzieś w nieznanym kierunku.

Na dnie tych egzystencjalnych ciemności, nagle znalazł się jednak ktoś, kto pewnego dnia przywrócił Moko chęć do życia i uśmiech.

„Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie” to interesująca graficznie książka, z dobrze opowiedzianą historią. Choć sporo w niej kolorów, autorzy zgrabnie ujęli w niej problem samotności, smutku, zbyt dużego ciężaru oczekiwań, a nawet życiowego kryzysu.

Moko. Najśmieszniejszy klaun na świecie

G.Moncomble, P.Pawlak

Nasza Księgarnia 2024

wiek: 5+

P.Rodero, J.Wilkoń „Dwoje przyjaciół”

Ptak i ryba. Każde żyje w innej przestrzeni, ale jednak pewnego dnia się spotykają i zaprzyjaźniają. Wydaje się, że taka przyjaźń nie jest możliwa, a jednak. Dni mijają, a ryba czuje, że chciałaby latać, zaś ptak jest ciekaw jak to jest pod wodą..

„Dwoje przyjaciół” to krótka historia o wielkiej sile przyjaźni. To, co robi jednak największe wrażenie, to mistrzowskie ilustracje J.Wilkonia. Bardzo lubię ryby malowane przez Wilkonia i w książce Rodero znów można je podziwiać.

Dwoje przyjaciół

P.Rodero, J.Wilkoń

Tatarak 2025

wiek: 3+

P.Lindenbaum "Motylki i mrówki"

Na P.Lindenbaum można liczyć, jeśli chodzi o rozmaitość problemów poruszanych w książkach dla dzieci. Było już o złości (TU), o nocowaniu w obcym mieszkaniu (TU), i o wielu innych dziecięcych sprawach. W swojej najnowszej książce Lindenbaum postanowiła poruszyć temat ról społecznych. Motylki i mrówki mieszkają na jednym wzgórzu. Sytuacja jest szczególna, bo wszystkie motylki i mrówki to dzieci, a kieruje nimi Kierowniczka. Już po kilku stronach czytelnicy orientują się, że coś jest jednak nie tak. Motylki mogą rysować, bawić się, grać na instrumentach, a mrówki w tym czasie je obsługują – sprzątają w kuchni, czyszczą buty, noszą kamienie, itd. Pewnego dnia jeden z motylków stwierdza, że czas coś z tym zrobić…

Ciekawa jest też kwestia tajemniczej białej linii. Wokół domów jest narysowana biała linia, której absolutnie nie można przekroczyć, bo wtedy w śmiałka trafi piorun. A może jednak nie..?

„Motylki i mrówki” to dobra historia o przypisaniu do ról społecznych. Wydawałoby się, że czasy niewolników są już dawno za nami, ale czy aby na pewno? Jak się lepiej przyjrzeć, wokół nas wciąż zdarzają się motyle i obsługujące je mrówki. Oraz ci, którzy stoją na straży ustalonego porządku, żeby przypadkiem nikt nie wychodził za linię.

P.Lindenbaum

Motylki i mrówki

Zakamarki 2025

wiek: 5+

M.Dek "W lesie"

 Co można robić w lesie? M.Dek stworzyła na zachętę książkę z inspiracjami. Bo las to nie tylko dużo drzew, ale też szczególny plac zabaw; gdzie można zbierać skarby, wołać echo, tropić ślady. A gdy zapadnie zmrok, las całkiem zmienia swe oblicze. Z odkrywaniem lasu nocą trzeba jednak trochę poczekać – aż się będzie dorosłym.

W lesie

M.Dek

Bernardinum 2024

wiek: 3+

Piekło Dantego

 „Piekło Dantego”, czyli epicka opowieść obrazem. Bracia Brizzi postanowili zaadaptować kolejnego klasyka (po Don Kichocie) i wybór padł na „Piekło” D.Alighieri. Współcześnie mało kto zdaje się przejmować wizjami ogni piekielnych, stąd i w czarno-białych grafikach ognia właściwie nie ma. Ale za to są: dojmująca pustka, samotność, brak nadziei na zmianę. Tego rodzaju piekło także współcześnie budzi lęk.

A książkowy Dante wędruje za Wergiliuszem przez kolejne kręgi piekła, bo tędy właśnie prowadzi jego droga, by odzyskać ukochaną. Wergiliusz (czyli poezja) jest jego przewodnikiem, bez niego nie dałby rady pokonać wszystkich przeciwności. Los Dantego różni się jednak od historii nieszczęśników, którzy tkwią na poszczególnych poziomach otchłani. Dante ma swój cel, wciąż kieruje swoim losem, nie został skazany na wieczne trwanie w smutku i tęsknocie.  

Piekło Dantego

P.i G.Brizzi

Mandioca 2024

J.Norbury "Podążaj za księżycem"

 „- Myślę – powiedział wilk – że tylko jeśli włożysz w coś całe serce, możesz dotrzeć dokładnie tam, gdzie powinieneś być.”

Którędy prowadzi życiowa droga, w jakim kierunku iść? Wiele osób się nad tym zastanawia, i w efekcie bywa, że nawet latami stoją w miejscu. Nic się nie zmienia, a droga (i cel) pozostają nieodkryte.

Książka J.Norbury nakłania do tego, żeby wstać i iść, choćby za tytułowym księżycem, czyli w gruncie rzeczy w bardzo ogólnym kierunku. Bo podczas podroży z czasem kierunek może zacząć się krystalizować, można spotkać sprzymierzeńców i przyjaciół, choćby tylko na chwilę czy jeden dzień. Co prawda czasem cale życie okazuje się jednym wielkim podążeniem za księżycem, czyli w bardzo niejasnym kierunku, ale – tak też jest dobrze.

„Podążaj za księżycem” jest bardzo podobna do wcześniejszych książek Norbury wydanych w Polsce, wiele złotych myśli się powtarza. Są tylko inni bohaterowie – nie ma pandy i smoka, a za to jest wilk i szczenię, uczeń i mistrz.

Najważniejsze przeslanie książki to z pewnością tytułowe - podążaj za księżycem, jak też przejmujący moment odchodzenia starego wilka.

„ – Dlatego kiedy coś robisz, rób to całym sercem. Jeśli się nie uda, przynajmniej będziesz wiedzieć, że podarowałeś światu najlepszą wersję siebie.”

Inne książki J.Norbury:

- Wielka Panda i Mały Smok

- Podróż 

Podążaj za księżycem

J.Norbury

Albatros 2024