blog o książkach obrazkowych (nie tylko dla dzieci) - niezwykłych, ulubionych
„Czarodzieje i ich dzieje” to nowa seria dla wszystkich fanów Kaczogrodu i Kaczora Donalda. Jeśli chodzi o biblioteki, moje dzieci wciąż najwięcej czasu spędzają na dziale komiksowym, więc i „Czarodzieje” im się spodobały. Format książki jest nieduży, ale papier kredowy, okładka twarda. W stosunku do popularnego Giganta, "Czarodzieje.." jakościowo wypadają dużo lepiej, ale cena niestety również jest odpowiednio wyższa.
Czarodzieje i ich dzieje t.2
S.Ambrosio
Egmont 2022
wiek: 7+
Książka z dobrą puentą
Żyjąc w społeczeństwie,
trudno się nie porównywać. Również i mały Wilczek zastanawia się więc, czy jest
szybki, gruby, puchaty itd. Na te wszystkie pytania odpowiada mu Tata, mądrze stwierdzając:
To zależy. Bo zawsze znajdzie się ktoś szybszy i ktoś wolniejszy ode mnie,
grubszy i chudszy itd.
Kluczowa i najbardziej
wzruszająca jest z pewnością końcowa odpowiedź Taty Wilka na pytanie Wilczka:
Kochasz mnie?
Idealnie by było się
nie porównywać do nikogo, ale jest to trudne. Jednym z morałów tej książki to z
pewnością to, że osądy wynikające z porównywana się są zwykle mocno subiektywne
i właściwie niewiele wnoszą.
Świetnym zabiegiem
autorki jest umieszczanie Taty jako rozmówcy Wilczka; to ojcom częściej
przypisuje się warunkową miłość do dzieci niż matkom, które po prostu kochają,
niezależnie od zasług. Jednak jedyna bezwarunkowa miłość jaka istnieje, to właśnie
ta rodziców do swojego dziecka.
Więcej książek z ilustracjami E.Dziubak TU
Tatusiu, czy dziesięć
to dużo?
S.Bohlmann, E.Dziubak
Nasza Księgarnia 2022
Wiek: 3+
O pustce nikt chętnie nie myśli, najlepiej byłoby ją wymazać ze słownika. Ale jednak jest, w dodatku przydarza się prawie każdemu i tak oto M.Sztyma postanowiła napisać/narysować o niej książkę.
Wydawałoby się, że pustka powinna być
czarna jak rozpacz, ale chyba jest bardziej biała, jak nicość, nic. Bo ktoś/coś
był i zniknął, zostało puste miejsce z niczym/smutkiem/dojmującym brakiem.
Sztyma opisuje przykładowe spotkanie z
tym niechcianym gościem czyli pustką. Dziewczynka straciła kota, zamiast niego przyszła
ona, pustka. Nie da się jej pogłaskać, ani przytulić. Co zatem robi pustka? -
„Zbieram twoje łzy” – odpowiada w książce. Chce też słuchać o utraconym kocie i
razem popłakać. Aż pewnego dnia stanie się cieniutka i zniknie. Okazuje się
więc, że pustka, choć nieprzyjemna, ma też swoje, ważne, miejsce.
Przyznam szczerze, że książka nie
zrobiła na mnie jakiegoś kolosalnego wrażenia, z drugiej jednak strony coraz
bardziej doceniam, że ktoś w ogóle napisał o pustce książkę. W dodatku nie ponurą
i depresyjną, lecz taką, która pomaga tej pustce przyjrzeć się z bliska, by z
czasem przestała wysuwać się na główny plan, a w miejsce białych plam mogło
powrócić życie.
Pustka
M.Sztyma
Centrala 2017
Wiele lat temu wyd. Muchomor wydało krótki cykl książek o świętych. Wydano zaledwie 3 tytuły, ale dobre i to, zwłaszcza, że są to książki na poziomie, o który nie zawsze łatwo na półkach literatury religijnej dla dzieci.
Na blogu prezentowałam już najbardziej
popularną i najlepiej moim zdaniem napisaną cześć o św. Mikołaju, dziś 2
pozostałe – o św. Franciszku i św. Faustynie.
Bardzo dobrze się czyta część o św.
Franciszku – widać radykalizm jego postępowania, w książce znalazły się
wszystkie najważniejsze wydarzenia z życia Świętego, a włoskie krajobrazy
uatrakcyjniają lekturę.
Życie św. Faustyny wydaje się już
bardziej monotonne – pochodziła z licznej i biednej rodziny, jej największym
marzeniem była służba Bogu i wstąpienie do klasztoru. Z punktu widzenia
czytelnika lubiącego ciekawe zwroty akcji niewiele się tu dzieje, ale najważniejsze jest przecież przesłanie św. Faustyny – o Bożym Miłosierdziu.
Trochę mało wyczerpująco do tematu
podchodzi książka o św. Antonim z Padwy „Miło mi, jestem Antoni”. Oczywiście opowiadanie
jest adresowane do młodszych dzieci, jednak przydałoby się móc coś dowiedzieć
się o Świętym coś więcej oprócz raczej enigmatycznych stwierdzeń.
Warto jednak zwrócić na książkę uwagę z
racji ilustracji – klimatycznych, nie kiczowatych, oddających ducha epoki.
Święty Franciszek
A.Tyczyńska-Skowrońska, D.Łoskot-Cichocka
Muchomor 2013
Wiek: 6+
Miło mi, jestem Antoni
Il.Giovanni Manna
Wydawnnictwo Franciszkanów Bratni Zew
2018
Wiek: 3+
Bardzo jesienna książka. O utracie, ale i o życiu.
Szczurek ma przyjaciółkę Wiewiórkę,
która mieszka daleko. Pewnego dnia otrzymuje wiadomość, że Wiewiórka jest bardzo chora, jednak Szczurek nie może jej teraz odwiedzić. Panuje jesień, zła pogoda, zimą jest jeszcze trudniej. W końcu wiosną Szczurek wyrusza.
Od początku książki czytelnik trochę przeczuwa jej koniec. Jednak, zanim się z nim zderzy, ogląda podróż Szczurka pełną
różnych przygód i pięknych krajobrazów.
Ta książka jest wszystkim tym, o czym
informuje nas już sam tytuł – „Plasterki na tęsknotę” Kolorystyka stron i tekst
działa jak swoisty otulacz. Najpierw przegotowuje nas na nieuchronne, potem
pociesza. Narracja idzie niespiesznie, bo przecież Czas jest tu największym
sprzymierzeńcem. I to przede wszystkim on przykleja tytułowe plasterki.
Plasterki na tęsknotę
E.Zawisza-Wilk, P.Wąsowicz
Studio koloru 2021
Wiek: 5+
„I may have been swallowed,” said the
duck,
„but I
have no intention of being eaten.”
Pewnego dnia mysz spotyka
wilka i …myśli, że to już koniec (wilk ją zjadł). Mac Barnett ciągnie jednak tą
historię dalej. W gruncie rzeczy nikt przecież nigdy nie spotkał myszy
zjedzonej przez wilka, więc kto wie, co się zdarza później? Mysz co prawda ląduje
w brzuchu wilka, ale tam z kolei spotyka kaczkę – zdrową i pełną humoru.
Zaprzyjaźniają się i jakoś się u wilka „urządzają”😉.
Wszyscy fani książki „Sam i Dave kopią dół” wiedzą, że duet Barnett+Klassen
oznacza książkę, po której jeszcze długo się myśli. Tak jest też tym razem. Smutny
los ofiary wilka wydaje się przesądzony, jednak Bernett podpowiada, że nie
możemy być tego tacy pewni.
Rewelacyjne są kadry z
wnętrza brzucha wilka, a para walecznych przyjaciół od razu zdobywa sobie sympatię
przedszkolaków.
Książka na razie nie została wydana w Polsce, ale można posiłkować się wersją angielską. Wnętrze książki dostępne jest też na yt. Dziękuję @mala_czcionka za niedawne przypomnienie o książce na IG. Postanowiłam nie czekać z lekturą, aż doczekam się własnych wnuków😉
Więcej książek Klassena TU
The wolf, the duck
& the mouse
M.Barnett, J.Klassen
Walker Books 2018
Wiek: 4+
Księga Zero serii o Tytusie, Romku i A ‘Tomku to już dziś prawdziwy biały kruk. Papcio Chmiel był mistrzem błyskotliwych, inteligentnych i zabawnych dialogów, lubił bawić się polszczyzną, traktował poważnie swoich bohaterów i czytelników, stąd i po latach jego komiksy czyta się dobrze.
Jedną z cech charakterystycznych jego historyjek
jest zabawa techniką; młodzi bohaterowie stosunkowo często dosiadają rozmaitych
pojazdów latających, lub testują nowe urządzenia. Pierwsze przygody trójki
bohaterów odbywają się właśnie w kosmosie. Ciekawie się na to patrzy biorąc pod
uwagę, że syn Papcia Chmiela Artur Chmielewski jest aktualnie pracownikiem NASA
i bierze udział w konstruowaniu prawdziwych kosmicznych pojazdów. Chmielewski również
napisał książkę dla dzieci, choć nie tak poczytną jak przygody Tytusa, „Kosmiczne
wyzwania. Jak budować statki kosmiczne, dogonić kometę i rozwiązywać
galaktyczne problemy”.
Wracając do Księgi zero, jest ona
szczególna też z innego powodu. Zawiera komiksy drukowane w Świecie Młodych w
latach 1958- 1966, można więc z łatwością prześledzić, jak postaci bohaterów ewoluowały
graficznie, by finalnie przyjąć taką postać, jaką znamy dziś. Dobry przykład na
to, że warto ulepszać swój warsztat i nie bać się zmian. Księga 0 i 9 to moje
ulubione części, mam nadzieje, że i „zerówka” z czasem doczeka się wznowienia.
Księga zero
Papcio Chmiel
Egmont 2002
Wiek: 7+
