Ch.Mackesy „Chłopiec, kret, lis i koń”

"Największą mrzonką jest przekonanie, ze życie powinno być doskonałe"

Jakiś czas temu pisałam na blogu o książce „Może” Y.Kobi. „Chłopiec, kret, lis i koń” Ch.Mackesy'ego to książka trochę podobna, bo tu również znajdziemy masę złotych myśli, jednak obie książki różnią się ilustracjami; „Chłopiec” jest mniej elegancki, czasem wygląda jak szkic, jednak ta nie nachalność też ma swoją siłę. Może właśnie przez tą pozorną niedoskonałość, „Chłopiec” przemawia do mnie bardziej niż „Może”.

To już zresztą moje drugie podejście do „Chłopca”; gdy dwa lata temu miałam go w ręku, wszystkie sentencje i wyrażenia wydały mi się banalne i raczej oczywiste. Dziś jestem na innym etapie życia, prawdopodobnie takim, gdzie takie książki nabierają innego znaczenia, bo mogą stać się drogowskazem. A o czym pisze autor?

- „Jak myślisz, co jest największą stratą czasu?

– Porównywanie się z innymi- padła odpowiedź kreta.

(…)

- Nauczyłem się żyć w chwili obecnej (…) Znajduję zaciszne miejsce, zamykam oczy i oddycham

(…)

- Co robimy, kiedy nasze serca cierpią? – spytał chłopiec

- Otulamy je w przyjaźń, dzielimy łzy i wspólny czas, aż obudzą się na nowo, znowu radosne

(…)

- Po prostu zrób krok przed siebie…horyzont sam się pojawi”.

Książka jest ładnie wydana, można sprezentować ją komuś, albo po prostu sobie😉

Chłopiec, kret, lis i koń

Ch.Mackesy

Albaros 2019

Przygody z nauką. „Cytryna”, „Jajko”, „Papier”

 Nowa seria edukacyjna dla dzieci z prostymi doświadczeniami do wykonania. Tym razem doświadczenia są naprawdę proste i nie trzeba mieć w domu mało dostępnych składników. To co wyróżnia tą serię, to fakt że jej mottem przewodnim są produkty z codziennego użycia, jak jajko czy papier. Lektura książek inspiruje do lepszego przyjrzenia się tym przedmiotom i przy okazji poznania kilku praw fizyki czy chemii.

I tak, dzieci dowiedzą się min.

- jak rozpoznawać przedmioty zawierające wapń za pomocą soku z cytryny

- dlaczego sok z cytryny staje się widoczny pod wpływem ciepła

- jak działa prawo Archimedesa (i jak sprawdzić czy jajko jest świeże)

- jak prosto zrobić masę papierową

- jak zrobić domową oranżadę

- co to jest zjawisko kapilarne itp.

Serię polecamy starszym przedszkolakom, mojej 7-letniej córce książki bardzo się podobały.

Przygody z nauką

C.Jugila, J.Guichard

HarperCollins 2021

Wiek: 5+

Co nowego u dinozaurów i prehistorycznych zwierząt ("Mieszkańcy prehistorycznego świata", "Z tatą na dinozaury")

Książek o dinozaurach napisano już wiele, jednak nauka wciąż idzie do przodu, kolejne kości są odkopywane, warto więc paleontologiczną wiedzę co jakiś czas sobie aktualizować. Z pomocą może przyjść książka „Mieszkańcy prehistorycznego świata” wydana w tym roku przez Polarnego Lisa. Oprócz typowego w takich książkach opisu poszczególnych dinozaurów, z książki dowiemy się też min. 

- co nieco o pionierach paleontologii (znajdziemy ich też w Naukomiksie z Naszej Księgarni),

- jak długo czasem zabierało odkrywcom wydedukowanie właściwego wyglądu właściciela poszczególnych kości,

- jakie inne zwierzęta oprócz dinozaurów występowały w dawnych czasach (megacerops, paraceratherium).

 Moją 7-latkę książka bardzo zainteresowała, a patrząc na sugerowanego przodka wieloryba można podejrzewać, że historia odkryć paleontologicznych jeszcze się nie skończyła.

W.Mikołuszko pisze bardzo dobre książki dla dzieci o przyrodzie (pisałam już o nich TU). Oprócz przyrodniczych faktów przytacza też dialogi między dziećmi, przez co książki wydają się bardziej autentyczne. Ci, którzy interesują się paleontologią koniecznie niech zajrzą do książki „Z tatą na dinozaury” autorstwa również Mikołuszki, a napisanej w podobny sposób jak seria przyrodnicza. Kanwą opowiadań o poszczególnych okazach paleontologicznych są wizyty w Muzeum Ewolucji w Warszawie, w Ośrodku Edukacji Ekologiczno-Geologicznej w Jaworznie czy w Parku Nauki i Rozrywki w Krasiejowie. Jeśli ktoś bywa w którymś z tych miejsc (albo się tam wybiera) ta książka jest dla niego, jednak mogą przeczytać ja wszyscy zainteresowani tematem. Mój 11-latek który w wieku przedszkolnym był wielkim fanem dinozaurów, choć teraz już tak mocno się nimi nie interesuje, książkę przeczytał z ochotą.

Największym plusem książki jest fakt, że prezentuje ona autentyczne okazy paleontologiczne które kiedyś żyły w Polsce. Były to co prawda bardziej krokodylopodobne gady lub wielkie jaszczurki niż wielkie krwiożercze dinozaury, jednak dobrze mieć wyobrażenie jacy mieszkańcy spacerowali/biegali kiedyś w tych miejscach, po których dzisiaj jeżdżą auta itp.

Mieszkańcy prehistorycznego świata

H.Rajcak, D.Laverdunt

Polarny Lis 2021

Wiek: 6+

Z tatą na dinozaury

W.Mikołuszko, T.Samojlik

Multico 2017

Wiek: 6+

G.van Genechten „Rikuś rycerzem”

Rikuś to sympatyczny króliczek, który lubi marzyć. Czasem wyobraża sobie kim będzie w przyszłości (kosmonautą, weterynarzem, listonoszem). Tym razem zostaje rycerzem. Ma zbroję i miecz, walczy ze smokami, urządza przyjęcia na zamku i przede wszystkim jeździ na koniu…

Przygody Rikusia to świetna lektura dla 2-4 latków, pewnie zwłaszcza chłopców, którzy lubią biegać z mieczem (czyli kijkiem), walczyć z wyimaginowanymi potworami i jeździć na koniu. Tekstu jest mało, ilustracje wyraźne i nieskomplikowane, nie brak tu też dramaturgii i zwyczajnych fragmentów z życia.

Polecamy!

Rikuś rycerzem

G.van Genechten

Adamada 2017

Wiek: 2+

W krainie złości („Billy jest zły”, „Jestem wściekły! Jak pokonać złość”, „Doris ma dość”, "Sposób na złość")

Nie ma człowieka, któremu obce by było uczucie złości, jednak dla dzieci bywa to szczególnie uciążliwe, bo zazwyczaj nie wiedzą jak sobie z tym radzić. W tym poście będzie o kilku książkach, gdzie temat złości jest traktowany bardzo na serio.

Na początek już małym dzieciom (2+) można przeczytać książkę „Billy jest zły”. Mały Billy wstaje rano od razu w złym humorze; rozrzuca zabawki, krzyczy na wszystko, także na kolegów, widać, że jest bardzo zły. 

Autorka książki opisuje, gdzie w ciele Billy'ego mieści się złość, a także podpowiada co z nią robić - krzyczeć, rzucać, wyobrazić sobie na co by miał teraz największą ochotę…A na koniec, że każda złość ma swoją przyczynę i dobrze ją znaleźć. Cała sytuacja od razu zaczyna wyglądać inaczej.

W książce jest dużo emocji, a mało tekstu jest to więc świetna lektura dla młodszych przedszkolaków.

Zrozumieć czym jest złość pomoże także inna książka „Jestem wsciekly! Jak pokonać zlość” Dagmar Geisler. Autorka krótko opisuje jak się manifestuje złość (zaciskam pięści), co bywa jej powodem (ktoś mi coś zabiera, na coś nie pozwala, coś się zepsuje itp.) i w końcu podpowiada, jak sobie z ta złością poradzić (głośno krzyczeć, uderzyć w poduszkę, namalować wściekłego ludzika i go podrzeć, wziąć głęboki oddech..

Jednak najlepszą książką o złości dla dzieci z jaką się zetknęłam to z pewnością „Doris ma dość” P.Lindenbaum.

Mała Doris jest zła, bo przyrodni brat zabiera jej rzeczy bez pytania. Nie ma też ochoty iść na przyjęcie w falbankowej sukience, woli ciasne ubranie marynarskie. W końcu Doris jest już tak zła, że ucieka z domu, a im dalej odchodzi tym jej włosy robią się dłuższe…

Ten kto zna inne książki Lindenbaum ten wie, że autorka bardziej niż na realiach lubi skupić się na stanie emocji i wyobraźni. To tam znajduje się klucz do zrozumienia zachowania dziecka. Rozzłoszczona (i też bardzo samotna) Doris wędruje przez coraz bardziej fantastyczne i nierealne krajobrazy (ach, te kolory!), idzie w swoich myślach naprawdę daleko, by w końcu wrócić na konfrontację z niesprawiedliwymi w jej odczuciu rodzicami…i oczyścić atmosferę.

"Doris" to dobra książka dla przedszkolaków i młodszych dzieci szkolnych, choć wielu dorosłym może wydać się zbyt abstrakcyjna. Dzieci jednak za każdym razem słuchają lektury z wielkim zainteresowaniem. Każde dziecko się przecież złości, czasem czuje niesprawiedliwie potraktowane i chciałoby uciec gdzieś, gdzie wszystkie emocje mogą dojść do głosu. Książka Lindenbaum pokazuje też, jak wiele energii tkwi w złości i że dobrze jest umieć nią kierować. Z tego powodu w złości tkwi też spory potencjał; czasem złość jest tak wielka że da się góry przenosić, ale przede wszystkim zawiera sporo informacji o nas samych (bardzo prawdziwych). 

Sposób na złość czyli emocjonalne domino

Warto jeszcze zajrzeć do serii "Sposób na.." i do części o złości. Rozwiązanie problemu złości w tej książce wydało mi się mało uniwersalne, jednak świetnie widać tutaj emocjonalne domino; główna bohaterka jest zła, więc zaczyna krzyczeć na kolegę którego lubi ("bez powodu") i te emocje które w niej są, w pewien sposób przechodzą na niego, choć on zamiast agresją reaguje smutkiem; w ten sposób dziewczynka "przekazała" mu swoją złość. Na końcu ksiażki znajdziemy notę do rodziców. 

Billy jest zły

Birgitta Stenberg, il. Mati Lepp

EneDueRabe 2009

Wiek: 2+

 

Jestem wsciekly! Jak pokonać zlosc

Dagmar Geisler

Jednosc dla dzieci 2016

Wiek: 3+

Doris ma dość

P.Lindenbaum

Zakamarki 2016

Wiek: 3+

Sposób na złość

Hallee Adelman

Słowne 2021

wiek: 3+

B.Teckentrup “Niebieski i żółty”

Niebieski ptak siedział głęboko na dnie lasu. Było tam tak ciemno, że przestał śpiewać, a inne ptaki o nim zapomniały, uznając, że nie chce się z nimi bawić. Tymczasem Niebieski marzył, by znów wznieść się ku słońcu. Pewnie pozostałby tam na zawsze, gdyby pewnego dnia w lesie nie zjawił się żółty ptak, niosąc ze sobą światło…

Pozornie wydaje się, że „Niebieski i Żółty” to kolejna wersja książek o przyjaźni. Ta opowieść to jednak też metafora czegoś więcej. Czasem w życiu jest tak ciemno (jak na dnie lasu), że nie widać drogi wyjścia. Wtedy potrzebny jest ktoś taki jak żółty, kto powoli wskaże drogę ku słońcu.

Warto zajrzeć do tej książki i z powodu pięknych ilustracji drzew jak i dla ważnego przesłania.

Niebieski i żółty

B.Teckentrup

Amber 2001

Wiek: 3+