Ś.Karpiński, „Prawda o tramwajach”

Tytuł wiersza jest dość intrygujący. Każdy użytkownik MPK wie, że tramwaje nie zawsze jeżdżą w przewidywalny sposób, na trasie miewają rozmaite przygody, a ich tempo pozostawia czasem wiele do życzenia (np. we Wrocławiu jeżdżą one najwolniej w Polsce - a dokładnie tramwaj nr 8). Jednak przez taki warszawski most Poniatowskiego tramwaj sunie o wiele odważniej i o tych właśnie, warszawskich tramwajach opowiada prawdopodobnie wiersz Światopełka Karpińskiego. Kto nie wie kim był Karpiński, a lubi życiorysy, zwłaszcza te barwne z międzywojnia, koniecznie niech zajrzy tu  https://www.rp.pl/artykul/216181-Swiatopelk-Karpinski---poeta-wyskokowy.html

dość natomiast rzec, że poeta Karpiński (potomek TEGO Karpińskiego od pieśni rel.-patriot.) był wesoły, dobrze rymował i takie też pisał wiersze. Również więc tramwaje Karpińskiego jadąc tak naprawdę się ścigają (każdy 3-4 latek chętnie w to uwierzy). Cóż, we Wrocławiu tramwajami ścigać się nie da, ale za to na warszawskim moście Poniatowskiego to ho, ho!;)

Rymy Karpińskiego wciąż brzmią świeżo i współcześnie, poeta umarł młodo, zdążył jednak sporo zrymować. Im dłużej śledzę prozę dziecięcą, tym bardziej doceniam dobrze zilustrowaną – poezję😉

Prawda o tramwajach

Ś.Karpiński, M.Łazowski

Muchomor 2015

Wiek: 3+

"Świat dla dociekliwych" - o Wielkiej Brytanii ("Great!"), "Japonii ("Banzai"), Chinach ("Man Zou") i Iranie (Bah Bah)

"Świat dla dociekliwych" to świetna seria z wyd.Dwie Siostry, przybliżająca poszczególne kraje świata. Nie są to przewodniki turystyczne ani opracowania naukowe, lecz raczej ciekawie a zarazem prosto napisane opowieści o tym, czym żyją mieszkańcy danego kraju na co dzień, co jedzą, jak się ubierają i jakie mają zwyczaje. W każdej części nauczymy sie kilku słówek i dowiemy się conieco o historii. Seria może zainteresować już 10-latków, a także oczywiście starsze dzieci. Każda część została napisana przez innego polsiego autora i zilustrowana przez innego artystę co, jak dla mnie, również jest dużym atutem serii. Na początek można podrzucić dziecku książkę o kraju dość nam znajomym czyli o Wielkiej Brytanii jednak część o Chinach czy Iranie będzie zrozumiała także dla kogoś, kto do tej pory kulturą tych krajów za bardzo się nie interesował. Z racji dużych ilustracji książki czyta się szybko, co może być zaletą dla dzieci bardziej opornych na czytanie.

Mój 11-latek poleca całą serię;)

Ksiązki może przeczytać także dorosły. Nie są to wielotomowe dzieła, więc książki mają szansę przeczytać nawet ci bardzo zabiegani. Mój Mikołaj z największym zainteresowaniem przeczytał część o Japonii oraz Włoczech ("Mamma mia!", mi z kolei bardziej podobały się części bardziej egzotyczne, o Iranie i Chinach.

Iran to pewnie najbardziej egzotyczna część jak do tej pory. Dowiemy się z niej, dlaczego Isfahan jest nazywany miastem polskich dzieci, dlaczego na wyspie Omuz kobiety noszą maski i kim była Maryam Mirzakhani https://en.wikipedia.org/wiki/Maryam_Mirzakhani

Man Zou

I.Kaluta, J.Ambrożewski

Dwie Siostry 2019

Wiek: 10+

Przygody Duni. R.Lagercrantz, E.Eriksson „Moje szczęśliwe życie”

Seria książek o Duni rozpoczyna się w momencie, kiedy dziewczynka idzie pierwszy raz do szkoły. W niedługim czasie Dunia poznaje w szkole swoją najlepszą przyjaciółkę Fridę, przez co jest bardzo szczęśliwa. Niestety Frida musi przeprowadzić się do innego miasta, wiec Dunia jest bardzo nieszczęśliwa, potem jednak dostaje świnkę morską, więc jest znowu trochę szczęśliwa itd.

Seria przygód o Duni to świetna lektura dla dzieci 5+, jak też dla tych trochę starszych (8+) już do samodzielnego czytania. W każdej części Dunia opowiada kiedy była szczęśliwa a kiedy nie, a są to zwykle zwyczajne historie dziewczynki w jej wieku. Dunia mieszka tylko z tatą, bo jej mama umarła, ale mimo to znajduje wiele powodów do radości, choć te do smutku oczywiście też się zdarzają.

Opowieści o Duni to kolejna dobra pozycja jeśli chodzi o szwedzką literaturę dla młodszych dzieci – stosunkowo wartka akcja, wszystkie emocje na wierzchu (przez co dziecku łatwiej utożsamić się z bohaterem), prawdziwe wydarzenia z życia, prawie żadnych opisów przyrody😉 Polecamy!

Moje szczęśliwe życie

R.Lagercrantz, E.Eriksson

Zakamarki 2016

Wiek: 5+

Odważny jak….ja! K.Minasowicz „Mój przyjaciel niedźwiedź”

 Na początku roku szkolnego, a także i w późniejszych całorocznych zmaganiach, nie jednemu uczniowi (ba, nawet i dorosłemu), przydałby się przyjaciel-niedźwiedź - taki jak z książki K.Minasowicz. Gra w trudnym meczu, publiczne wystąpienia, spacer po ciemnym lesie czy źli koledzy – tam wszędzie przyjaciel-niedźwiedź byłby niezastąpiony.

Książkowy niedźwiedzi przyjaciel jest oczywiście niewidzialny, ale przecież wiele dzieci zachowuje się w taki sposób, jakby taki niedźwiedź wciąż przy nich stał..

I tu leży pewnie clue tej książki; warto mieć świadomość, że cokolwiek robimy, jest ktoś kto nas wspiera (mama, tata, przyjaciel, czy po prostu - ja sam). W każdym człowieku, nawet tym mniejszym, drzemie przecież niedźwiedź😉, który sprawia, że nagle stajemy się odważni, silni i bezpieczni. Warto o tym pamiętać.

A 'Mój przyjaciel niedźwiedź" jest książką 2-stronną; z jednej strony historia Feli, a z drugiej Felka. W gruncie rzeczy niezależnie od płci i chłopcy i dziewczynki czegoś się boją, choć taki zabieg autorki z pewnoscią ułatwia identyfikację z bohaterką/bohaterem.

Mój przyjaciel niedźwiedź

K.Minasowicz

Bajka 2018

Wiek: 5+

Najlepsze z najlepszych. „Poczytaj mi mamo. 15 bajek na 100 lat”

 Wszyscy urodzeni w czasach komunizmu, z sentymentem wspominają charakterystyczne okładki małych książeczek. Mało kto jest jeszcze w ich posiadaniu, książeczki miały miękkie okładki i wiadomo było, że ich trwałość nie będzie wieczna, jednak – w pamięci ówczesnych dzieci - zapisały się na zawsze.

W ubiegłych latach Nasza Księgarnia wydawała zbiorowe wznowienia kolejnych części (tym razem wszystko w twardej okładce), w tym roku zaś, na 100-lecie działania wydawnictwa, ukazało się zbiorcze wydanie 15 opowiadań, tych najbardziej znanych i poczytnych. Przeglądając książkę nie pamiętam wszystkich tytułów i ilustracji, choć z pewnością przypomina mi się „Pan Maluśkiewicz” namalowany przez M.Pokorę, kultowe „Daktyle” D.Wawiłow z ilustracjami E.Lutczyna czy też „Zarozumiała łyżeczka”. Opowiadania i wiersze z tego zbioru, choć napisane w innej epoce, wciąż dobrze się czyta, bo przecież współczesne dzieci, choć wychowywane w dobie techniki, tak wiele się nie zmieniły..

Zbiór polecamy dzieciom 3-8 letnim.

Poczytaj mi mamo. 15 bajek na 100 lat

Nasza Księgarnia 2021

Wiek: 3+

S.Agostini, M.Tonin “Powiedz mi dlaczego… Nie mogę gryźć koleżanek?”

 Każdy rodzic wie, że jak dziecko zachowuje się źle, należy je wziąć na bok i w spokoju wyjaśnić niewłaściwość zachowania (najlepiej wielopunktowo), zapytać o motywy niegrzeczności, przytulić, zapewnić o kochaniu itd. Teoria jednak sobie, a praktyka sobie, bywa że rodzic jest już tak zdenerwowany/zmęczony, że nie potrafi wycisnąć z siebie ani kropli spokoju i cierpliwości, a głos, który z siebie wydobywa zdecydowanie nie należy do najcichszych. W takiej sytuacji już niewiele można zrobić, ale jak emocje opadną, warto zajrzeć do książek.

 W wychowaniu niesfornych przedszkolaków z pomocą idą nam bezcenne książeczki – seria o „Tupciu Chrupciu”, „Kicia Kocia” itp. Dziecięcy bohater książeczki maminymi ustami wyjaśnia dziecku, dlaczego jest za duże na smoczek/ nie powinno sikać na podłogę (od tego jest nocnik)/ mycie zębów jest naprawdę ważne (a plomby drogie)/ nie wolno bić kolegów (kolega może okazać się silniejszy) itp.

Dobrą (choć niestety już mało dostępną) pozycją są też książki z serii „Powiedz mi dlaczego”. W części „Dlaczego nie mogę gryźć koleżanek” autorka wyjaśnia, co się dzieje jak jedno dziecko ugryzie drugie (to drugie zwykle potem gryzie trzecie itd.), zęby służą przecież do gryzienia jedzenia a nie dzieci, a jak ktoś jest zły, lepiej nich krzyczy i tupie. Rysunek dzieci, które gryzą, bardzo spodobał się mojemu 3-latkowi (który niestety sam ma podobne incydenty na koncie). Jest on na tyle realistyczny, że ułatwia dziecku spojrzenie na całą sytuację z boku i przemyślenie co się właściwie dzieje.  

Powiedz mi dlaczego… Nie mogę gryźć koleżanek?

S.Agostini, M.Tonin

Jedność dla dzieci 2012

Wiek: 2+

B.Gawryluk, P.Skawiński, A.Pękalski „Tatry. Przewodnik dla dużych i małych”

 Sezon na Tatry trwa prawie cały rok, co dobrze widać na górskich szlakach. Kultowość tych gór sprawia, że od wielu lat nie mam odwagi tam jechać (konieczna jest kilka dni wcześniej rezerwacja parkingu, stanie w „kolejce” na Giewont itp.) Mimo to, Tatry mają w sobie coś (pewnie najpiękniejsze górskie widoki w Polsce), więc raz na jakiś czas trzeba tam pojechać.

B.Gawryluk w książce „Tatry” opowiada dzieciom, co w Tatrach jest do zobaczenia (zwierzęta, wodospady, jaskinie), jak tam trzeba się zachować, jak zwiedzać bezpiecznie. Książkowym przewodnikiem w tym zwiedzaniu jest P.Skawiński, dyrektor TPN. Pewnie najciekawsze w książce są opowieści  - legendy, oraz relacje z akcji ratowniczych (Tatry to jednak są góry wymagające i niebezpieczne). Książkę polecamy fanom gór wszelakich, a Tatr w szczególności. Dodatkowym atutem książki są też oczywiście wesołe ilustracje A.Pękalskiego😉

Tatry. Przewodnik dla dużych i małych

B.Gawryluk, P.Skawiński, A.Pękalski

Literatura 2021

Wiek: 5+